Hoe ik 'Pas op!' verzon

Dit is de korte versie van hoe ik 'Pas op!' verzon. In het echt sudderen deze vragen soms weken of maanden in mijn hoofd voor ik het antwoord weet.

-Ik wil iets met een stier maar hoe gaat het verder?
-Een stier staat in de wei. En Dorus die gaat er op uit die gaat naar buiten.
-Maar hoe moet die stier nu achter zo'n meisje aan?
-En kan dat wel is dat niet te gevaarlijk?
-Een wapperend kleed misschien?
-Maar waar haal ik een kleed vandaan?
-Een tafelkleed?
-En hoe wappert dat kleed?
-Ze stopt hem per ongeluk met haar hemd in haar broek.
-Maar als dat gebeurt zou iemand haar dan niet waarschuwen?

Let op nu gebeurt er iets bijzonder hier ontstaat ergens de vondst die ieder prentenboek nodig heeft.

-Misschien doet ze dat ook wel maar ze hoort het niet?
-Waarom hoort ze het dan niet?
-Omdat ze de theemuts op haar hoofd zette.
-Maar waarom zet ze de theemuts op haar hoofd?
-Omdat ze een huilend babybroertje heeft die verschrikkelijk hard huilt omdat hij zijn mama mist.
-Waarom mist hij zijn mama?
-Ze logeren bij oma daarom.
-Oké ze zet die theemuts dus op haar hoofd om de herrie niet te horen.
-Nu kan iedereen haar waarschuwen maar Dorus hoort het lekker toch niet.
-Nu kunnen er dus ook hele spannende dingen gaan gebeuren waar Dorus geen weet van heeft.

En precies dan krijg ik enorm veel zin om het boek te gaan tekenen!

Nou zo dus ongeveer onstaat een verhaal met heel vragen en heel veel antwoorden. En als ik dan ga tekenen komen er weer heel veel nieuwe vragen, hoe ziet dat kleed er dan uit? Wanneer lijkt iets op een wapperend tafelkleed? Die hierboven vond ik een veel te saai tafelkleed het mocht veel opvallender. En zo verder....