**** in de Volkskrant!

Warm en krachtig is het nieuwe prentenboek van Milja Praagman, die met Nog honderd nachtjes slapen ook het prentenboek van het jaar 2013 maakte. Zij blijft altijd lekker dichtbij de beleving van kinderen, zonder aan kwaliteit in te boeten. Zo ook in Ik doe het lekker toch! ****. Elk van haar titels oogt grafisch net weer anders, dit keer koos ze voor een enigszins abstract decor met heel veel geel als lucht. Kleine leeuw vindt zichzelf op een dag groot en doet expres het tegenovergestelde van wat zijn moeder zegt. Gelukkig is zij nog slimmer dan hij.
27 okt. 2012 Pjotr van Lenteren.

Mijn bureau deel 1

Ik wilde al heel lang eens een foto van mijn bureau van boven op het moment als ik klaar ben met een boek. Gister was dat zo ver. Ik deed maanden werk in een envelop op de post. Vanmorgen hing manlief als een acrobaat met zijn camera boven mijn bureau met deze foto als resultaat. Nu ga ik opruimen. En dan maak ik nog een foto.
Voor en na. Misschien zou ik me moeten schamen voor die bende, maar ik vind het wel mooi. En het voelt wel beter dan een schoon en leeg bureau.

Leestip op boekstart

http://www.boekstart.nl/tips/boekentips/k-doe-het-lekker-toch/

Extra paar ogen

Lidewij Edelkoort zei in haar zomergasten dat een relatie zo mooi is omdat je er een paar extra ogen bij krijgt. Of zo heb ik het onthouden. Het was vast niet alleen de extra paar ogen maar dat je de kijk van een ander er bij krijgt en daardoor ook anders naar de wereld kijkt. Dat vind ik heel herkenbaar.
Ik heb eigenlijk 8 paar extra ogen hier in huis. Twee paar waren naar New York voor twee weken. En in die tijd werkte ik heel hard door aan mijn nieuwste prentenboek. Het ging heel goed dacht ik steeds. Maar ja die extra ogen waren er niet. Eind vorige week legde ik alle illustraties naast elkaar.

Nu de extra paar ogen weer terug waren legde ik het werk nog eens uit. En wat ik al dacht zag hij ook meteen. Er zit ontwikkeling in. Dat is heel mooi maar ik word een beetje gek van die ontwikkeling. Hoe lang ben ik al niet bezig aan dit boek? De illustraties in een prentenboek horen een grote familie te zijn. Maar toen ik ze naast elkaar legde zag ik dat de eerste helft een familie is en de tweede een andere familie. Die kunnen niet samen in een huis. De eerste drie platen waren nog een geheel maar daarna werden mijn illustraties nog weer eenvoudiger maar ook krachtiger en mooier. Dus leg ik de eerste familie van mijn bureau op de vensterbank bij al die andere families. En ga ik weer verder.
Wanneer het uitkomt dit boek ik heb geen idee.