Er is een leeftijd waarop kinderen de hele dag door 'Wat is dat?' zeggen bij alles wat ze zien. Het zoontje van vriendin Y. had dat geloof ik 2 jaar geleden. Bij alles 'Wat is dat?' Ik weet nog dat ik toen al dacht goh dat is leuk voor een prentenboek, en ik parkeerde het idee ergens in een achterkamertje in mijn hoofd. Vorig jaar ergens had mijn peuter haar 'Wat is dat?' periode. Ik zat met haar op de fiets toen ze het weer vroeg en wees naar een dakgoot. Dus zei ik dakgoot? Nee dat bedoelde ze niet. Dakpannen? Neehee dat bedoelde ze ook niet. Dak? Neehee nu raakte ze geïrriteerd dat ik zo dom was dat ik haar niet meteen begreep. Die met die met water! Regenpijp? Ja dat was het juiste antwoord. Pfoeh. Zo dus. Met dat in het achterkamertje erbij had ik een idee voor een nieuw prentenboek.
Voel u als (voor)lezer niet aangesproken dat de moeders altijd de sukkels zijn in mijn prentenboeken, dat deel is helemaal autobiografisch.
Wat is dat? verschijnt in augustus.
