LEESPLUIM VAN DE MAAND
SEPTEMBER 2011
Nog 100 nachtjes slapen, tekst en illustraties Milja Praagman (Leopold)
Nog honderd nachtjes slapen en dan is Dorus jarig. Honderd nachtjes, wat moet je je daar als kind bij voorstellen als je nog maar tot tien kunt tellen. Dat moet onafzienbaar lang zijn en al helemaal als je nú een feest wil vieren. Maar je kunt de tijd niet naar je hand zetten, daar is de moeder van Dorus heel duidelijk in. Geen verjaardag, dus geen feest. Dorus moet maar lekker gaan spelen en ze krijgt een schaar en een lap stof om zich mee bezig te houden. Dorus begint ijverig te knippen en tot haar verbazing komt er een mooie driehoek tevoorschijn, een soort vlaggetje. Dat smaakt naar meer en de terloopse opmerking van mama dat Dorus maar lekker moet doorgaan met knippen, is het begin van een onvoorzien gebeuren. Met groot enthousiasme neemt ze de inhoud van mama’s kledingkast onderhanden, de kleren die aan de waslijn hangen te drogen, de kinderkleren aan de waslijn bij tante, de uniformjas van de politieagent. Overal knipt Dorus kleurige driehoeken uit. Verontwaardigd melden de eigenaren van de kledingstukken zich bij het politiebureau.
Dankzij een oplettend meisje staat er even later een hele optocht voor het huis van Dorus. Dan wordt duidelijk wat er met al die uitgeknipte driehoeken is gebeurd: overal in huis hangen prachtige slingers met driehoekige vlaggetjes. Zo mooi, dat de aanvankelijke boosheid overgaat in vrolijke verwondering, zeker als ieder zijn eigen driehoek herkent. Dorus kijkt tevreden toe; niet jarig en toch feest. Wie zou er ook boos kunnen worden op de ontwapenende kleuter die ons uit het boek aankijkt. Van begin tot eind loopt de toekomstige jarige alvast met een feestelijke verjaardagskroon op het hoofd door het verhaal. De frisse, heldere illustraties vinden hun hoogtepunt in de ‘mars van de gedupeerden’, alle deelnemers in hun ontdriehoekte jas, broek, jurk of trui.
Jarig zijn, een hoogtijdag in het leven van een kind. Dit prentenboek maakt van het wachten op die dag ook al een feest.
Lees ook deze mooie recensie;
http://degelukkigelezer.blogspot.com/2011/08/zeer-verdiende-leespluim-voor-praagman.html
Dankzij een oplettend meisje staat er even later een hele optocht voor het huis van Dorus. Dan wordt duidelijk wat er met al die uitgeknipte driehoeken is gebeurd: overal in huis hangen prachtige slingers met driehoekige vlaggetjes. Zo mooi, dat de aanvankelijke boosheid overgaat in vrolijke verwondering, zeker als ieder zijn eigen driehoek herkent. Dorus kijkt tevreden toe; niet jarig en toch feest. Wie zou er ook boos kunnen worden op de ontwapenende kleuter die ons uit het boek aankijkt. Van begin tot eind loopt de toekomstige jarige alvast met een feestelijke verjaardagskroon op het hoofd door het verhaal. De frisse, heldere illustraties vinden hun hoogtepunt in de ‘mars van de gedupeerden’, alle deelnemers in hun ontdriehoekte jas, broek, jurk of trui.
Jarig zijn, een hoogtijdag in het leven van een kind. Dit prentenboek maakt van het wachten op die dag ook al een feest.
Lees ook deze mooie recensie;
http://degelukkigelezer.blogspot.com/2011/08/zeer-verdiende-leespluim-voor-praagman.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten