Polen

Vanmorgen probeerde ik een nieuwe kapper uit, bij mij in de straat. En dat werd beloond met Ursula! Het was haar eerste dag. Aan haar accent hoorde ik dat ze uit Polen kwam, goed dacht ik meteen. En dat was het want ze knipte precies zoals ik het wilde. Hoe vaak heb ik een kapper niet horen zeggen; nee dat kan niet met zulk haar of dat past niet bij je gezicht. Om vervolgens als Beatrix het pand te verlaten en nooit meer terug te komen. Nee dan Ursula, ze mistte Polen erg en dat begrijp ik meteen. Ik ben er vaak geweest. En Polen is een prachtig land. Een week lang reed ik er paard met vrienden en soms zagen we de hele dag geen mens, en als we er wel een zagen ver afgelegen in de bossen dan keek die niet op of om maar werkte lekker verder op zijn landje. De natuur is er weergaloos mooi. En de mensen super gastvrij.
Tijdens mijn studie grafisch ontwerpen ontdekte ik de Poolse affiches. En Tomaszewski. Zijn affiches zijn nog steeds weergaloos mooi net zoals Polen.

Schetsen

Zodra ik een nieuw verhaal krijg om te illustreren begin ik te schetsen. Met jasje, zonder jasje, hoed op, pet af nee toch een pet op... enz. Misschien nog wel het leukste van alles vind ik dat uitwerken van een karakter. Zo lang schetsen totdat ze beginnen te leven.
Ik ben bijna op de helft van het boek wat ik nu illustreer en de twee hoofdpersonen een mol en een gans gaan zo heerlijk, alles klopt.
Dit waren de eerste schetsen.

Olifant

Mijn dochter tekende deze olifant denk ik een jaar geleden. Hij heeft al die tijd op de ijskast gehangen.
Weer zo'n kindertekening waar ik jaloers ben op de snelle streek.

Beatrice Alemagna

Ik vind het werk van Beatrice Alemagna prachtig. Gister kocht ik haar boek ' Een kind... wat is dat? Niet alleen een heel mooi verhaal, die prenten....zijn echt schitterend! Zou ze het liefst uit het boek halen om in te lijsten aan de muur. Ze ontwerpt ook affiches voor het Centre Pompidou en die zijn net zo mooi.

Dat de penseeljury dit boek op zijn minst geen zilveren penseel heeft gegeven vind ik onbegrijpelijk.

Meer van haar werk is te zien op; http://www.beatricealemagna.com

Appel

Sommige mensen zien nu een appel op zijn kop.

Ik zie een appel met billen. Raar?

Nee hoor, ik gebruik het en zie het als een talent wat mij in staat stelt verhalen te verzinnen.

Vroeger als kind zag ik in de hoop kleren naast mijn bed hele enge monsters, en zo zie ik dus nog steeds dingen die andere mensen misschien niet zo snel zien. Niks paranormaals aan. 

Mijn eerste prentenboek 'Meneer Po' is ook zo onstaan; in de po van mijn zoon zag ik een hoed.

En het verhaal dat schreef zichzelf.

een tipje Verdriet

Deze tekening maakt ik bij het gedicht Verdriet en zal verschijnen (in oktober) in de dichtbundel 'Als de bomen straks gaan rijden' van Frank Adam.

Paule Marrot

Kwam dit werk weer tegen ergens op internet, zo mooi en inspirerend!

Het vrije werk vind ik echt prachtig, maar de bankjes en tafelkleedjes zijn wel erg tuttig. Er zijn zelfs Nikeschoenen van haar dessins... Kijk maar eens op; http://www.paulemarrot.com 

Nog een tipje van de sluier van Oma

Nog een illustratie die ik maakte voor de dichtbundel van Frank Adam.

Een tip vliegje van de sluier

Een tipje van de sluier. Deze tekening maakte ik bij het gedicht alle dieren moeten leven.Voor de bundel 'Als de bomen straks gaan rijden' Van Frank Adam.

Mooie bespreking

https://sites.google.com/a/kinderboekenpraatjes.nl/kinderboekenpraatjes/lijst-leespluim/nog100nachtjesslapen-miljapraagman 

Als de bomen straks gaan rijden

Ik heb eindelijk een plaatje van het omslag en ben er zo blij mee. Met het hele boek eigenlijk. Het was geweldig om aan te werken, alsof ik de hele dag bonbons aan het eten was zonder dat ik er dik of misselijk van werd. Elke dag koos ik een gedicht van Frank Adam uit en soms twee en dan schetste ik tot er een goede tekening uit kwam. Heerlijk! Begin oktober zal deze dichtbundel van Frank Adam met mijn prenten verschijnen.