Sommige mensen zien nu een appel op zijn kop.
Ik zie een appel met billen. Raar?
Nee hoor, ik gebruik het en zie het als een talent wat mij in staat stelt verhalen te verzinnen.
Vroeger als kind zag ik in de hoop kleren naast mijn bed hele enge monsters, en zo zie ik dus nog steeds dingen die andere mensen misschien niet zo snel zien. Niks paranormaals aan.
Mijn eerste prentenboek 'Meneer Po' is ook zo onstaan; in de po van mijn zoon zag ik een hoed.
En het verhaal dat schreef zichzelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten