Recensie Trouw

Afgelopen zaterdag stond er een mooie recensie in Trouw geschreven door Bas Maliepaard over 'Als de bomen straks gaan rijden'. Hier een stukje;

De Nederlandse Milja Praagman voorzag de meeste gedichten van vindingrijke, licht absurdistische kleurenillustraties.

Zo tekent ze bij het gedicht ‘Opa’ een oude man met een schoffel in zijn hand, die letterlijk vergroeid is met zijn stoel. Na het overlijden van oma, vertelt het gedicht, doet de arme man niets dan zitten, terwijl hij daarvoor altijd in de tuin werkte. ‘Papa zegt: ‘Hij moet/ eerst nog erg veel spitten/ en wieden in zijn hoofd.’

Bij een ander gedicht over de dood, staat een gieter met een gezichtje tranen met tuiten te huilen. Ook al zo’n veelzeggend beeld op kinderniveau: de gieter die de planten op het graf water geeft, huilt natuurlijk ook! Maar het ding maakt tegelijk het leven mogelijk.

Op de site van Bas Maliepaard staat de hele recensie;

http://www.basmaliepaard.nl/publicaties/trouw-recensie/als-de-bomen-straks-gaan-rijden

Israël

Ik kreeg vandaag onverwacht een heel fijn pakketje bezorgd. Vijf exemplaren van de Hebreeuwse vertaling van 'Zeg, wie zit er in de heg'? Heel raar, even dacht ik dat ze het boek per ongeluk in spiegelbeeld hadden gedrukt. Met het omslag aan de achterkant.
Toevallig lezen wij 'Zeg, wie zit er in de heg?' de laatste tijd ook weer veel voor aan mijn jongste. Ook op zijn Hebreeuws van achter naar voor en soms zelfs van twee kanten met zus haar gezicht achter de uitgestansde ogen (zie link voor filmpje). Jongste is nu ruim een jaar en giert het dan uit van het lachen.

http://miljapraagman.blogspot.com/2012/02/voorleessucces.html

Einde

Het einde is in zicht van mijn prentenboek 'Ik doe het lekker toch'. Ik stel het nog even uit want er moeten  nog wel wat kleine details getekend worden. En klaar zijn met een boek is nooit leuk vind ik. Als het echt klaar is stuur ik het op of breng ik het langs op de uitgeverij. En dan ga ik met een leeg gevoel naar huis. Een raar feestelijk gevoel alsof je jarig bent maar niemand die het weet en er is geen feest. Meestal ruim ik dan pas (na weken, maanden doorwerken) mijn bureau op dat bezaaid ligt met schetsen, rekeningen en schoolrapporten en allerlei andere belangrijke papieren. Een enorme puinhoop is het altijd tegen het einde van zo'n boek. En dan... tja, dan weer beginnen aan een nieuw boek of aan een nieuwe opdracht zoals nu. Sesamstraat.
Of misschien toch nog even de tuin in. Even wat onkruid weghalen voor mijn merel zodat hij weer een nieuw stukje grond heeft om zijn snavel in te steken.  

Friemelschetsje

Vol ongeduld wachtte ik op de zomeraanbieding van Uitgeverij Leopold, waar mijn nieuwste prentenboek in staat 'Ik doe het lekker toch!' Gister viel die dan eindelijk in de bus, Hoera! Het omslag is af en 8-9 spreads voor het binnenwerk bijna klaar, maar nog niet helemaal. Dit is een klein friemelschetsje van een van de spreads. Waarin kleine leeuw de rivier oversteekt. Er is helaas geen zebrapad maar wel een krokodillenpad ;-) 

Piet Smeerpoets ofwel Der Struwelpeter

Ik kan me niet echt herinneren dat wij vroeger thuis prentenboeken hadden, wat niet zo veel wil zeggen want ik kan me sowieso weinig herinneren van toen ik 4 jaar oud was. Maar er was een boek wat we wel hadden. Of wat ik me nog wel kan herinneren. Bij de kringloopwinkel zag ik het boek staan; Piet Smeerpoets van Heinrich Hoffman. Meteen gekocht en het is gruwelijk. Vrolijke verhalen met leuke plaatjes staat er als ondertitel.

Gister ontving ik het prachtige Children's Picturebooks The art of visual storytelling van Martin Salisbury en Morag Styles. En wie staat daar op een van de eerste pagina's Piet Smeerpoets!

Blijkbaar was het een van de eerste prentenboeken die verscheen begin 1900, en nee zo oud ben ik niet wij hadden thuis vast een nieuwe niet herziene druk.

Met dank aan Henny Lammers voor onderstaande link waar je digitaal in het originele boek kunt bladeren.

http://www.kb.nl/bladerboek/aardigprentenboek/index.html