Vorige week was de uitreiking van de griffels en penselen in Amsterdam. Blij was ik met de uitnodiging. Onder onze stoel lag voor ieder een rozet, iedereen ging dus met een prijs naar huis. Geen boeren met kiespijn gezien.
Vroeger had ik een stuk of 100 van die rozetten in alle kleuren op mijn slaapkamer hangen. Tussen de paardenposters door. Want vroeger wilde ik een soort van 'Anky van Grunsven' worden. En ik wilde de beste zijn. Dus won ik veel prijzen, bekers en rozetten.
Gelukkig besloot ik ergens in die korte carriรจre dat het wel fijn zou zijn om ook nog mensen te ontmoeten die over andere dingen konden praten dan paarden.
Moest daar gister aan denken met dat rozet op de borst tussen de collega's die juichden toen anderen hun prijzen kregen, het was een erg leuke middag. Fijn om weer veel collega's te ontmoeten en sommige voor het eerst in het echt te spreken.
Blij dat ik geen Anky van Grunsven ben geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten