Zag dit plaatje en moest denken aan mijn eerste hond Bommel. Ik mocht toen ik 16 werd een brommer maar ik wilde een hond geen brommer. Die hond kreeg ik en noemde ik Bommel. Zo'n hond die je met een blik begrijpt maar ook een hond die zonder blikken of blozen stiekum 12 chocoladeletters weg kon werken met verpakking en al. Of een kilo kaas, dat werk.
Maar deze foto deed me denken aan een reis terug uit Frankrijk. Mijn ouders waren daar met een auto teveel of wij hadden er een te weinig de reden weet ik niet meer. Maar de vraag was of wij de auto een hele sjieke auto met Bommel (een heer van stand) naar huis wilden rijden. Wij (mijn vriend en ik) hadden zelf inmiddels ook een eigen hond Jazz. Een franse hond, ook zo'n hond die je met een blik begreep. We moesten terug met de sjieke auto en twee honden. Ze mochten samen op de achterbank de raampjes op een kier en daar staken de hele reis hun hoofden uit met wapperende oren reden we naar huis. En mensen maar wijzen en lachen want het zag er geweldig uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten