Vegetariër

Ik ben geen vegetariër, nog niet tenminste. Maar het begint er wel steeds meer op te lijken. Mede dankzij het lezen van De voedselzandloper van Kris Verburgh. En twee geweldige kookboeken Veg van Hugh Fearnley-Whittingstall en Plenty van Yotam Ottolenghi.
Al heeft het ook wel geholpen dat ik met mijn kleine dochter voor op de fiets soms langs de vleesfabriek fietste. En we daar regelmatig grote aanhangwagens vol met wanhopig kijkende en schreeuwende varkens zagen. Varkens die je aankijken van 'wat gaat er gebeuren, wat gaat er gebeuren'. Mijn kleintje zag het ook en ik voelde me steeds een verrader. Je zegt op zo'n moment niet meer 'kijk varken' zoals je dat zou zeggen wanneer je een varken ziet bij de kinderboerderij.
Beter zou zijn 'kijk een stukje vlees'.
Aan tafel wanneer we kip eten snapt ze dat ook niet. Kip? Dit is toch vleesje?
Of jij en ik. Jij bent toch jij en ik ik?

De Plint-app

 

Er is een Plint-app! Een app met 365 gedichten en 365 beelden is een prachtige kans om het dagelijks leven weer wat poëtischer te maken.

http://www.plint.nl/plint/bij-de-hand/bij-de-hand/de-plint-app/

In verwachting van iets liefs met een harde knal

Dit is em dan. De cover van het nieuwe boek wat nog geboren moet gaan worden. Het voelt een beetje als in verwachting zijn. Op de echo - de proeven- zag ik dat het in orde was alles zat er op en aan. Ik weet dus al wat het gaat worden. Maar dat is nog zo anders dan dat het gedrukt staat. Zo anders dan dat het echt leeft. Ik vind het superspannend deze. Ik wilde er nog over schrijven over dit boek. Want na het lezen van het artikel van Tjibbe Veldkamp Artikel Lieve woordjes? Yugh!
besloot ik even geen lieve prentenboeken meer te maken maar alleen nog maar stoere en stoute prentenboeken die ook voor jongens leuk zijn.  Ik vond namelijk dat Tjibbe daar een punt had.
Maar toen ontsnapte dit verhaal 'Voor jou' over iets liefs. En even was ik in dubio ik zou toch nog alleen maar stoere boeken maken? Maar dit verhaal begon al te groeien het werd steeds groter en groter en moest eruit, het moest getekend. Het is uitgerekend op 22 maart. De geboortedag van mijn man.
Dus daarom toch wat liefs van mij voor jullie. Iets liefs met een harde knal, dat dan weer wel!

Oh en het prentenboek waar ik nu aan werk word weer heel stoer en gevaarlijk dus geen zorgen.

Pencils and penselen

Op Pencilsandpenselen onder het kopje work in progress staat een inkijkje in mijn werkkamer. Bijzonder leuke site en ook erg leuk om te zien hoe en waar collega's werken/wonen.
Een aanrader dus!


http://www.pencilsandpenselen.com/2013/01/01/work-in-progress-milja-praagman/#comments

Kerk

Ik las vanochtend Anna van Praag's blog zie; http://www.annavanpraag.nl/2013/02/de-baas-van-de-katholieken/en moest daar zo om lachen. En denken aan vroeger.

Toen ik werd geboren woonde mijn ouders nog in Amsterdam daarna verhuisden ze resp. naar Opmeer en later naar 's-Hertogenbosch. Toen ik 6 was verhuisden we naar de poeldonksedijk in Den Dungen. Maar dat was nogal een overgang van de stad naar het dorp. Naar een heel klein dorp.
Het hele dorp was katholiek en mijn ouders (mijn vader gereformeerd moeder protestant) moesten allebei niets meer van welk geloof dan ook hebben door hun strenge opvoeding. Dus waren wij niks qua geloof. Gesprekjes met kinderen toen ik er net woonde gingen ongeveer zo.

Doe je niet mee met de communie? (ongelovige blik)
Nee.
Ben je dan niet katholiek?
Nee.
Maar wat ben je dan?
Niks, we geloven nergens in geloof ik.
Maar dat kan niet, dan ben je protestant.
Nee, dat zijn we ook niet. We zijn niet van een geloof.
Niet gedoopt of wat dan ook.

In de tweede klas (groep 4) ging de hele klas naar de kerk om te oefenen voor de communie. Maar ik was niet katholiek dus werd ik apart gezet naast mijn vriendje Mathieu die ook niks was.
We mochten nog wel mee in de rij voor de hostie. Vervolgens hadden alle kinderen de communie en kregen ze bergen cadeaus en hadden ze hun zondagse kleren aan. Stiekem was ik er vreselijk jaloers op, op dat geloof en de samenhorigheid. En heb ik mijn ouders nog wel eens gesmeekt om mij ook alsjeblieft te laten dopen want dat kon nog had ik gehoord.
Maar later zette die jaloezie zich om in iets anders. Ik kreeg er de pest aan. Rotkerk heb ik vaak gedacht. Deze herinnering is een hele bepalende geweest en ik denk er nog wel eens aan hoe Mathieu en ik samen op ons bankje zaten verwijderd van de rest.
De boodschap was duidelijk jullie horen er niet bij.