Ik ben geen vegetariër, nog niet tenminste. Maar het begint er wel steeds meer op te lijken. Mede dankzij het lezen van De voedselzandloper van Kris Verburgh. En twee geweldige kookboeken Veg van Hugh Fearnley-Whittingstall en Plenty van Yotam Ottolenghi.
Al heeft het ook wel geholpen dat ik met mijn kleine dochter voor op de fiets soms langs de vleesfabriek fietste. En we daar regelmatig grote aanhangwagens vol met wanhopig kijkende en schreeuwende varkens zagen. Varkens die je aankijken van 'wat gaat er gebeuren, wat gaat er gebeuren'. Mijn kleintje zag het ook en ik voelde me steeds een verrader. Je zegt op zo'n moment niet meer 'kijk varken' zoals je dat zou zeggen wanneer je een varken ziet bij de kinderboerderij.
Beter zou zijn 'kijk een stukje vlees'.
Aan tafel wanneer we kip eten snapt ze dat ook niet. Kip? Dit is toch vleesje?
Of jij en ik. Jij bent toch jij en ik ik?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten