Na die zomer in New York sprak ik een half jaar later af met mijn uitgeefster in Antwerpen om het over nieuwe plannen te gaan hebben. De nieuwe plannen waren de kartonboeken die nu net gedrukt zijn en bijna in de winkel liggen 'Ik ben geen boek, ik ben een hond' o.a. Het was best een pittig half jaar geweest, mijn man bleef na die zomer nog maanden langer daar als artist in rescidence.
Ik weet nog hoe ontzettend moe ik was na dat half jaar toen hij weer terug was. En ik me meer dan ooit realiseerde hoe zwaar het soms moet zijn voor alleenstaande ouders om alleen kinderen op te voeden. Ik vertelde haar over New York en over hoe lief die stad was. En over dat alleenig half jaar en zoals dat gaat hadden we het nog over allerlei andere belangrijke dingen in het leven die niets met nieuwe boekenplannen van doen hebben. Erg fijne gesprekken zijn dat waarin er van allerlei vreemde hersenspinsels ineens nieuwe dingen gebreid kunnen gaan worden. Maak een groot prentenboek over waar we over hebben gepraat zei ze toen ik naar huis ging. Het omgesmolten idee uit New York ging nog meer leven, ik schreef het verhaal niet lang erna. De tekeningen zijn nu af en het omslag klaar. De proef in pdf-vorm heb ik al honderdmaal doorgebladerd. Mijn meest bijzondere prentenboek tot nu toe denk ik. Hierboven een van de allereerste schetsen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten