donderdag 5 juli 2012

Opa en Oma's rode bank

Ik weet nog precies de weg naar Doorwerth wanneer we er bijna waren zag je de flat nog net een stukje boven de bomen uitkomen. Waar we parkeerden, aanbelden en met de lift, de lift! naar boven gingen. De deur stond al op een kier en binnen was er altijd zwarte bessenlimonade. Het interieur  zou ik nog helemaal kunnen uittekenen zo staat het in mijn geheugen gegrift en het veranderde in de tijd ook niks. Schuin in de kamer stond een roodfluwelen bank waar mijn vader ging zitten, even later ging liggen en niet heel veel later steevast in slaap viel. Nu zijn mijn opa en oma er al een hele tijd niet meer, maar die herinneringen zijn zo scherp dat ik nooit het gevoel heb dat ze er niet meer zijn. Het adres van mijn Opa staat nog steeds op een kaartje in mijn rolodex. Daar zitten meer kaartjes in van mensen die er niet meer zijn of die ik niet meer zie. Maar in mijn hoofd zie ik nog haarscherp hoe ik er op visite ging en er aan terugdenkend nog weer even plaats nam op de rode bank, waar ik nu wel even een dutje zou willen doen.

2 opmerkingen:

  1. Dat is misschien een voordeel van ons illustratoren, dat we zo visueel ingesteld zijn, niet? In mijn hoofd zitten ook nog zoveel plekken uit mijn kindertijd en ik ga er nog regelmatig naar toe,... ook naar het huis en de tuin van mijn grootouders. De zonnebloemen, het duivenhok, de dahlia's,...haha, het lijkt wel het liedje van Wim Sonneveld.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja een fijn voordeel alles blijft mooi op zijn plek in ons hoofd.

    BeantwoordenVerwijderen