Vorig jaar aan zee met metershoge golven beukend op de kade schetste ik deze stier en wist dit wordt een nieuw boek met Dorus.
De stier is ook een jeugdherinnering al was dat dan geen stier maar een kudde koeien. Als kind woonde ik op een dijk met de naam de Poeldonksedijk met daarom heen weilanden. Achter die weilanden lag een meer dat serieus nog steeds 'het Gat' heet. We gingen in de zomer heel vaak zwemmen bij het Gat en de rechtste weg naar het Gat was dwars door de weilanden. Dus wandelden wij (de kinderen) van de Poeldonksedijk met de luchtbedden onder de armen dwars door weilanden naar het Gat. Soms namen we nog een lange stok mee zodat we ook nog wat makkelijker slootje konden springen. Een keer op de terugweg stonden er flink wat koeien in de wei waar we door naar huis wilden lopen. En omlopen daar hadden we geen zin in. We besloten dwars door de wei te gaan. Toen de koeien dachten hé wat een interessant clubje kinderen laten we eens wat dichterbij kijken zetten wij het op een rennen en de koeien ook, achter ons aan.
Mijn kleine zusje verloor in de haast haar schoen, die bleef steken in een koeienvlaai. En niemand van ons durfde die schoen nog te gaan halen. Want die koeien die stonden daar nog allemaal vrolijk naar ons te kijken zo van; komen jullie nog eens spelen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten