Het allersterkste verhaal van onze vakantie was wel dat van de inktvis die een een octopus bleek te zijn. Als verassing hadden we voor de kinderen een echte duikbril met snorkel meegenomen. De eerste keer dat ze er mee in zee gingen zwemmen was erg grappig. Kwam er zo'n drijfnat hoofd uit het water met duikbril nog op 'Ik zie allemaal vissen, heel veel vissen!' En plons dan weer onder water. En vechten om de duikbril. Nu wilden ze ook een netje want die vissen kon je gewoon aanraken en dus ook heel makkelijk vangen, was de theorie.
Wij naar het dorp om een netje te kopen. Ik heb alleen nog nog maar 'piccolo' netjes zei de verkoper 'catastrofe' riep hij daarbij en gebaarde wild met zijn armen we begrepen vast iets niet want hij bleef maar roepen dat het een catastrofe was dat hij alleen de piccolo netjes had. Ik vond die piccolo wel een fijn maatje want daar kon ook niet iets heel groots in, was mijn theorie.
Even later lagen ze weer in zee met duikbril op en netje in de hand. Man en ik glimlachte nog tevreden om die kinders die dachten dat ze even iets gingen vangen...
Welgeteld een uur later sprongen ze uit het water met in het visnetje een enorm watermonster dat we inktvis noemde, maar een octopus was. Een hele grote die als maar zijn acht armen uit het netje zwierde, zo van ik wil er uit! Na drie ontsnappingspogingen lukte het de octopus weer de zee in te duiken. Waar ik erg blij om was. Mijn kinderen waren vooral teleurgesteld dat ik hem niet a la minute de pan in had geslingerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten