Ik weet niet waar het aan lag maar in New York voel je veel persoonlijke ruimte. Je weet wel de ruimte om je heen als je loopt op straat bijv, gaan mensen al ruim voor dat je er aan komt voor je opzij. Dat heeft niets te maken met hoe je er uit ziet maar met ruimte geven. Ze houden deuren voor je open al voor je er aan denkt om ze open te doen. En ze zeggen heel snel sorry, zo fijn! Bijv. een man in de straat deed de deksel op zijn vuilnisbak beetje hard dicht terwijl ik langs loop 'sorry' zei hij daarvoor. En zo verder. Ik vind dat lief. Eenmaal thuis merk ik dat ik vrij snel weer geïrriteerd raak hier, als je in de trein in wil stappen met drie kinderen en dubbel zoveel tassen en koffers is er niemand die helpt, nee ze dringen zelfs nog voor. Niet alleen wordt je daar geïrriteerd van het voelt ook gewoon niet leuk, niet lief. In New York waren de mensen ontzettend lief voor elkaar. Wanneer ik met mijn peuter de metro in kwam stond er altijd meteen iemand op, soms wel twee tegelijk. Dat doet iets met mensen, en dat voel je. Je wordt er zelf ook liever van. Als ik iets mocht importeren uit New York zouden het die fijne omgangsvormen zijn.
Zie ook Leopold van de Ven (mijn man) zijn blog;
http://lvdven.blogspot.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten