Leesplein leestip

Mooie leestip op Leesplein van Wat hoort konijn?!

http://www.leesplein.nl/PB_plein.php?hm=1&sm=2&id=4771

GRRRR

Eindelijk kon ik dan beginnen aan mijn nieuwe prentenboek waar ik erg naar uitkeek. De hoofdpersoon in dit verhaal is een kleine grommende leeuw. En ik zit nu al twee weken grommend te tekenen. Gelukkig zit ik hier alleen te werken want het is vast een heel raar gezicht. Het heeft met inleven te maken, wanneer ik lieve gezichten teken kijk ik op mijn allerliefst. Maar grommen is best moeilijk om te tekenen merk ik vandaar dat ik nu zoveel grom. Dus mocht u mij toch ineens zien grommen op straat zomaar ineens dan ben ik dus aan het werk dat u het weet.

Recensie Standaard

De Bib van Sinterklaas

Vijf geschenken voor kleine en grotere kinderen

Vanessa Joosen in Standaard der letteren 25 november 2011:

De vorige bundels van Frank Adam werden door verschillende illustratoren geslaagd van prenten voorzien, maar in Milja Praagman heeft hij een echte soulmate gevonden. MetViezeltje toonde deze illustratrice al dat ze een uitstekend gevoel voor humor heeft. In deze bundel combineert ze dat met veel fantasie.

In de lijn van de korte gedichten, hebben de prenten van Praagman niet veel om het lijf. Enkele potloodlijnen en felle kleuren zijn genoeg om absurde details uit de gedichten tot leven tot wekken – een mond met een eigen willetje bijvoorbeeld. Als de bomen straks gaan rijden is een sprankelende bundel kinderpoëzie, waaruit je al gedichten kan selecteren voor kleuters, maar die nog jaren mee kan gaan voor grotere kinderen en speelse volwassenen.

Tekenwedstrijd Als de bomen straks gaan rijden

Ik neem hier even het bericht over van de Eenhoorn; Welke klas kan net zo mooi tekenen als Milja Praagman?
(voor 2de-3de kleuterklas en 1ste graad) 

Frank Adam schreef een nieuwe dichtbundel voor kinderen 

vanaf 4 jaar: Als de bomen straks gaan rijden. Milja Praagman 

maakte er mooie illustraties bij. Maar niet elk gedicht kreeg een 

illustratie. Daarvoor hebben we jullie hulp nodig! 

Kies uit de bundel jullie lievelingsversje zonder tekening en maak 

er een tekening bij die even mooi is als die van Milja 

Praagman. Elke leerling kan een tekening maken of de hele klas kan 

samen 1 grote tekening maken. 

De winnende klas krijgt de auteur op bezoek voor een 

geanimeerde lezing. En krijgt er 20 Eenhoorn-titels voor de klas- 

bibliotheek bovenop! De tweede en derde prijs bestaan uit 10 

Eenhoorn-titels en een poster- en postkaartenset.  

Lila bomen

Dit is de tekening met de lila bomen, ik zag ze bij Hockney en in het bomenboekje en in het bos. Het is in het echt geen lila maar het neigt er wel soms naar. Op Schiermonnikoog zag ik zelf goudkleurige bomen het leken berken, ze waren in combinatie met de witte berken wel erg mooi. Die natuur kan dat zelf erg goed kleuren combineren hier een streepje witte berk en dan daar een streepje goud. 

Boekenbeurs Antwerpen

Komende vrijdag 4 november signeer ik voor de Eenhoorn op de Antwerpse boekenbeurs van 2 tot 5 uur. Wees welkom! Henk Joosen de schrijver van Dup vangt een staart en Dup in de bramenstraat signeert ook die middag. Inmiddels zijn er vier boeken verschenen bij de Eenhoorn die ik heb mogen illustreren en de vijfde is in de maak.

Henri Rousseau

De vakantie is weer voorbij. Ik moet weer aan het werk. Maar met mijn hoofd zit ik nog op Schiermonnikoog. Nog een extra kopje koffie en dan blader ik nog even in het boek van Henri Rousseau. Mooi. Hup aan het werk!

Hockney en bomen

Er was pas een prachtige documentaire over David Hockney op televisie. Ik heb veel boeken van zijn werk en als ik het even niet meer weet hoef ik daar maar in te bladeren om weer heel hard aan het werk te gaan. Geweldig hoe hij bomen schildert ze hebben alle mogelijke kleuren. Toch vind ik het bomenboekje wat ik pas kocht bij de kringloop ook een heerlijk boekje om uit na te tekenen, dat in combinatie met het werk van Hockney is ontzettend inspirerend (zijn er ook andere woorden voor inspirerend? vreselijk woord). Ik tekende gister lila bomen, en dit kwam niet door de lijmlucht die nog in mijn werkkamer hing van het collageproject van mijn dochter. Nee dat kwam door Hockney en het bomenboekje.

Thé Tjong-Khing

Ik heb mezelf vorige week getrakteerd op dit boek over het werk en leven van Thé Tjong-Khing door Joukje Akveld, Annemarie Terhell . Het is in de eerste plaats een prachtig overzicht van al zijn werk en erg mooi vormgegeven. Maar het is evengoed een heel erg fijn boek om te lezen. Helemaal als je zelf ook tekenaar bent. Een hele troost om te lezen dat Thé Tjong-Khing soms ook worstelt en dat hij niet graag terug kijkt in zijn werk omdat het altijd beter kan. Dat heb ik net zo. 

Maira Kalman

Eigenlijk zou je al een abonnement op de New Yorker moeten nemen voor de omslagen. Dat zijn stuk voor stuk juweeltjes voor het oog. De omslagen van Maira Kalman vind ik schitterend om het kleurgebruik en die fijne vanzelfsprekende manier van tekenen. Misschien zouden anderen het naïeve illustraties noemen, ik weet het niet. Het lijkt bijna alsof ze ze zo op papier zet zonder te schetsen. 

Ze heeft ook een hele mooie site;

www.mairakalman.com/

Mol

Bij het schrijven van 'Wat hoort konijn?' had ik eigenlijk een mol in gedachten. Dat zijn heerlijke beesten om te tekenen. Het werd toch een konijn, maar even later kreeg ik een verhaal om te illustreren met een mol in de hoofdrol en een gans. Echt een leuk duo. Dit was het eerste beeld en inmiddels ben ik al halverwege het boek. Ik zou het niet erg vinden als hier nog een deel twee of drie achter aan zou komen want ze tekenen als van zelf.

In de jungle

Nog eentje dan... 'In de jungle'.

Slaap

110 pagina's vol kleur en gedichten wat wil een mens nog meer?

'Waar precies beginnen benen?'

Hier is een eerste foto van het binnenwerk.

'Waar precies beginnen benen?'

Kinderboekenweek

De kinderboekenweek is begonnen! Gister met twee fitte kindjes naar Amsterdam voor het kinderboekenbal. In de trein naar huis lazen ze het kinderboekenweekgeschenk in een ruk uit. En vandaag kreeg ik dit kado; mijn doos met exemplaren van 'Als de bomen straks gaan rijden' dichtbundel van Frank Adam met mijn prenten. Het is een prachtige bundel geworden.

Ik zal snel wat foto's van het binnenwerk op dit blog laten zien, want ik best wel trots op dit boek.

Polen

Vanmorgen probeerde ik een nieuwe kapper uit, bij mij in de straat. En dat werd beloond met Ursula! Het was haar eerste dag. Aan haar accent hoorde ik dat ze uit Polen kwam, goed dacht ik meteen. En dat was het want ze knipte precies zoals ik het wilde. Hoe vaak heb ik een kapper niet horen zeggen; nee dat kan niet met zulk haar of dat past niet bij je gezicht. Om vervolgens als Beatrix het pand te verlaten en nooit meer terug te komen. Nee dan Ursula, ze mistte Polen erg en dat begrijp ik meteen. Ik ben er vaak geweest. En Polen is een prachtig land. Een week lang reed ik er paard met vrienden en soms zagen we de hele dag geen mens, en als we er wel een zagen ver afgelegen in de bossen dan keek die niet op of om maar werkte lekker verder op zijn landje. De natuur is er weergaloos mooi. En de mensen super gastvrij.
Tijdens mijn studie grafisch ontwerpen ontdekte ik de Poolse affiches. En Tomaszewski. Zijn affiches zijn nog steeds weergaloos mooi net zoals Polen.

Schetsen

Zodra ik een nieuw verhaal krijg om te illustreren begin ik te schetsen. Met jasje, zonder jasje, hoed op, pet af nee toch een pet op... enz. Misschien nog wel het leukste van alles vind ik dat uitwerken van een karakter. Zo lang schetsen totdat ze beginnen te leven.
Ik ben bijna op de helft van het boek wat ik nu illustreer en de twee hoofdpersonen een mol en een gans gaan zo heerlijk, alles klopt.
Dit waren de eerste schetsen.

Olifant

Mijn dochter tekende deze olifant denk ik een jaar geleden. Hij heeft al die tijd op de ijskast gehangen.
Weer zo'n kindertekening waar ik jaloers ben op de snelle streek.

Beatrice Alemagna

Ik vind het werk van Beatrice Alemagna prachtig. Gister kocht ik haar boek ' Een kind... wat is dat? Niet alleen een heel mooi verhaal, die prenten....zijn echt schitterend! Zou ze het liefst uit het boek halen om in te lijsten aan de muur. Ze ontwerpt ook affiches voor het Centre Pompidou en die zijn net zo mooi.

Dat de penseeljury dit boek op zijn minst geen zilveren penseel heeft gegeven vind ik onbegrijpelijk.

Meer van haar werk is te zien op; http://www.beatricealemagna.com

Appel

Sommige mensen zien nu een appel op zijn kop.

Ik zie een appel met billen. Raar?

Nee hoor, ik gebruik het en zie het als een talent wat mij in staat stelt verhalen te verzinnen.

Vroeger als kind zag ik in de hoop kleren naast mijn bed hele enge monsters, en zo zie ik dus nog steeds dingen die andere mensen misschien niet zo snel zien. Niks paranormaals aan. 

Mijn eerste prentenboek 'Meneer Po' is ook zo onstaan; in de po van mijn zoon zag ik een hoed.

En het verhaal dat schreef zichzelf.

een tipje Verdriet

Deze tekening maakt ik bij het gedicht Verdriet en zal verschijnen (in oktober) in de dichtbundel 'Als de bomen straks gaan rijden' van Frank Adam.

Paule Marrot

Kwam dit werk weer tegen ergens op internet, zo mooi en inspirerend!

Het vrije werk vind ik echt prachtig, maar de bankjes en tafelkleedjes zijn wel erg tuttig. Er zijn zelfs Nikeschoenen van haar dessins... Kijk maar eens op; http://www.paulemarrot.com 

Nog een tipje van de sluier van Oma

Nog een illustratie die ik maakte voor de dichtbundel van Frank Adam.

Een tip vliegje van de sluier

Een tipje van de sluier. Deze tekening maakte ik bij het gedicht alle dieren moeten leven.Voor de bundel 'Als de bomen straks gaan rijden' Van Frank Adam.

Mooie bespreking

https://sites.google.com/a/kinderboekenpraatjes.nl/kinderboekenpraatjes/lijst-leespluim/nog100nachtjesslapen-miljapraagman 

Als de bomen straks gaan rijden

Ik heb eindelijk een plaatje van het omslag en ben er zo blij mee. Met het hele boek eigenlijk. Het was geweldig om aan te werken, alsof ik de hele dag bonbons aan het eten was zonder dat ik er dik of misselijk van werd. Elke dag koos ik een gedicht van Frank Adam uit en soms twee en dan schetste ik tot er een goede tekening uit kwam. Heerlijk! Begin oktober zal deze dichtbundel van Frank Adam met mijn prenten verschijnen.

De kat is klaar!

Hoera de kat is klaar! En vanaf vandaag te koop op;

http://www.studiohalfpastten.com/ 

Kat

Ik heb een plannetje met een kat. Al heel lang teken ik katten in mijn schetsboek. Het zijn altijd wel een beetje gekke melige katten. En dan denk ik vaak aan het prachtige schilderij van Bart van der Leck. 

Keek er vandaag nog naar toen ik weer aan het worstelen was met zo'n kat. En wist toen gelijk wat er fout was met die kat van mij. Ingewikkelde benen en staart! Het moest simpeler. Dus met deze was ik wel blij die mag blijven.

Honden tekenen is echt veel makkelijker omdat ik zo'n exemplaar de hele dag zie rondlopen maar katten...

Interview in Groter groeien

Dit interview verschijnt in de Groter groeien het gaat over mijn werk en opvoeding (ahum).

LEESPLUIM

LEESPLUIM VAN DE MAAND

SEPTEMBER 2011

Nog 100 nachtjes slapen, tekst en illustraties Milja Praagman (Leopold)

Nog honderd nachtjes slapen en dan is Dorus jarig. Honderd nachtjes, wat moet je je daar als kind bij voorstellen als je nog maar tot tien kunt tellen. Dat moet onafzienbaar lang zijn en al helemaal als je nú een feest wil vieren. Maar je kunt de tijd niet naar je hand zetten, daar is de moeder van Dorus heel duidelijk in. Geen verjaardag, dus geen feest. Dorus moet maar lekker gaan spelen en ze krijgt een schaar en een lap stof om zich mee bezig te houden. Dorus begint ijverig te knippen en tot haar verbazing komt er een mooie driehoek tevoorschijn, een soort vlaggetje. Dat smaakt naar meer en de terloopse opmerking van mama dat Dorus maar lekker moet doorgaan met knippen, is het begin van een onvoorzien gebeuren. Met groot enthousiasme neemt ze de inhoud van mama’s kledingkast onderhanden, de kleren die aan de waslijn hangen te drogen, de kinderkleren aan de waslijn bij tante, de uniformjas van de politieagent. Overal knipt Dorus kleurige driehoeken uit. Verontwaardigd melden de eigenaren van de kledingstukken zich bij het politiebureau.
Dankzij een oplettend meisje staat er even later een hele optocht voor het huis van Dorus. Dan wordt duidelijk wat er met al die uitgeknipte driehoeken is gebeurd: overal in huis hangen prachtige slingers met driehoekige vlaggetjes. Zo mooi, dat de aanvankelijke boosheid overgaat in vrolijke verwondering, zeker als ieder zijn eigen driehoek herkent. Dorus kijkt tevreden toe; niet jarig en toch feest. Wie zou er ook boos kunnen worden op de ontwapenende kleuter die ons uit het boek aankijkt. Van begin tot eind loopt de toekomstige jarige alvast met een feestelijke verjaardagskroon op het hoofd door het verhaal. De frisse, heldere illustraties vinden hun hoogtepunt in de ‘mars van de gedupeerden’, alle deelnemers in hun ontdriehoekte jas, broek, jurk of trui.
Jarig zijn, een hoogtijdag in het leven van een kind. Dit prentenboek maakt van het wachten op die dag ook al een feest.


Lees ook deze mooie recensie;
http://degelukkigelezer.blogspot.com/2011/08/zeer-verdiende-leespluim-voor-praagman.html

Recensie in De Standaard, Maart 2011

Dit verhaal combineert alles wat een humoristisch prentenboek moet hebben. De tekst van Suzan Peeters is goed geschreven, leuk om voor te lezen, en slim opgebouwd. Net wanneer je denkt mevrouw Stoffel te kennen, komt ze toch verrassend pittig uit de hoek. De prenten van Milja Praagman zijn sprekend en grappig, en voegen ook echt iets toe aan het verhaal. Vooral de grappige climax komt tot stand dankzij haar fantasievolle en humoristische illustraties.

Blijdorp

Vandaag was ik in Blijdorp met het heeele gezin. En zo waren er meer hele gezinnen.
De helft van de pret is toch wel het kijken naar mensen die naar  dieren kijken. En ik zag vandaag dat de dieren soms ook zo naar die mensen kijken. Er zat een redelijk gezette baviaan aandachtig zijn publiek te bestuderen 'kijk eens wat een dikzak' riepen ze, maar vanuit het perspectief van de baviaan kon hij het zelfde hebben gedacht. De baviaan vond het welletjes, hij was de laatste der bavianen die het aan kon horen. Hij keerde ze hun rode bips toe en ging voor de rest van de dag lekker binnen zitten.

Tentoonstelling Bibliotheek Boxtel

Pad in boek?

Gister plantte ik per ongeluk een pad in een pot met potgrond.

Na een paar keer aandrukken voelde ik iets terug drukken en ineens keken twee paar padden-ogen mij aan zo van wat doe je? Ik schrok me dood. Maar nu vraag ik me af zit hier ook weer een verhaal in?

Paar jaar geleden gingen we kamperen en s'nachts toen ik sliep werd ik steeds wakker van een gravend geluid onder mijn oor. Heel vreemde ervaring maar ik slaap vaak zo goed dat ik hier niet echt klaarwakker van werd. Soms vlecht ik het nog subtiel weg in een leuke droom. Later bij het opbreken van de tent zag ik dat ik het niet gedroomd had. Er was een mol bezig geweest onder mijn hoofd naar boven te komen.... Dit verhaal vertelde ik aan Ria bij Leopold. Die zag daar wel een leuk verhaal in voor een boek. Dat resulteerde uiteindelijk in het kartonboek 'Wat hoort konijn' (komt uit deze zomer) eerst had ik een mol in de hoofdrol maar er is al een zo'n beroemde mol dat ik daar niet mee vergeleken wilde worden.

Einde in zicht

Het werken aan deze bundel word alsmaar leuker.

Ik kom alleen wel dichterbij het einde. En dat is niet het einde als in joepie

ik ben bijna klaar. Nee ik baal, ik wil hier altijd wel aan blijven werken.

Gedichten illustreren is denk ik het allerleukste wat ik ooit heb gedaan.

De gedichten die ik mag illustreren zijn dan ook wel van een hele goede dichter.

Smaakherinneringen

Ik weet niet of mijn smaakgeheugen goed te vertrouwen is maar van sommige reizen weet ik niet veel meer dan wat ik er at. Gister hadden we het over New York, mijn herinnering aan New York is die van mijn eerste Ben & Jerry ijsje onderin het WTC gebouw. Maar misschien is die herinnering ook wel meer naar voren gekomen door de aanslag op 9-11. Hoe dan ook het ijsje was verrukkelijk! Maar toch, aan een reis naar Sevilla en omstreken is de beste herinnering die van vers gebakken sardientjes die we aten aan zee bij een van de mooiste campings die ik ooit heb gezien (de omgeving doet vast ook mee). En griekse yoghurt als ontbijt op Paros toen ik bijna blut was ook meesterlijk lekker. Bijna blut zijn of geen geld meer hebben versterkt de smaakherinnering erg in zijn voordeel. Volgens mij smaakt alles fantastisch als je lang niets gegeten hebt. Van sommige vraag ik me wel eens af of ze echt zijn of dat ik ze teveel romantiseer. En soms is het alleen de eerste keer dat  ik iets proefde wat ik nog nooit op had wat voor een geweldige smaakherinnering zorgde zoals dat Ben & Jeryy ijsje. Want die koop ik inmiddels ook wel eens bij de AH en tja het is lekker maar het haalt het echt niet bij dat eerste ijsje. En een smaakherinnering kan ook weggevaagd worden, zoals die van de beste mosselen die ik ooit at ergens in een doorrij dorp in Frankrijk. Die herinnering werd genadeloos verpest door de keren erna dat ik mossels at waar ik vreselijk ziek van werd. Maar heerlijk is het in ieder geval wel om terug te dromen aan heerlijk eten ergens anders op de wereld. Ik zou er soms echt voor terugreizen. Toevallig gingen we twee jaar geleden weer naar Bayeux. Daar at ik het allerlekkerste taartje ooit. Dus in de buurt dacht ik laten we eens kijken of we dat nog terug kunnen vinden. En het zaakje was er nog, een beetje kitscherige patisserie waar we nu met zijn vieren aan een tafeltje gingen zitten. Het was nog steeds onbeschrijfelijk lekker. Er is er een die blijft dat is het kopje espresso bij de italiaanse groothandel in Hedel. Als je daar ooit in de buurt bent ga er na toe, bij het afrekenen krijg je als dank voor je aankopen de lekkerste espresso ooit!

Kindertekening

Er zijn meerder tekeningen van mijn kinderen die zo mooi zijn dat ik baal dat ik niet meer op die manier kan tekenen. Zo was ik hard aan het werk om een heel mooi geboortekaartje te ontwerpen, maar dat lukte maar niet. Totdat ik deze tekening weer zag. Ze hebben de tekening op een middag samen gemaakt. Het is zo'n vrolijke tekening (dacht ik).

Het leek me een leuke verassing om deze tekening te gebruiken voor het geboortekaartje. Maar toen zusje werd geboren en het kaartje gedrukt was kreeg ik pas de ware uitleg van de tekening. Het huis links was voor hen samen met alles wat ze wilden hebben en rechts mochten wij (de ouders) dan wonen wel met een groot hek er omheen want we moesten ons niet te veel met ze bemoeien natuurlijk.

Denkende babies

Het was eergister weer te zien in Sesamstraat hoorde ik, mijn eerste animatie. Ik maakte er 550 illustraties voor. Erg toepasselijk nu ik zelf weer zo'n kleine baby heb en ik voortdurend denk wat zij nou zou denken. De tekst van het liedje is geschreven door Karel Eykman en de muziek is van Henny Vrienten. Toen ik de animatie ging maken kreeg ik een cd opgestuurd om mij een indicatie te geven van hoe lang het liedje zou duren en hoe het ongeveer zou gaan klinken. Op die cd zingt Henny Vrienten het liedje zelf zo ontzettend mooi. Later werd het ingezongen door iemand van Sesamstraat zoals dat gaat maar ik hoor nog steeds liever de versie van Henny Vrienten zingend en zich zelf begeleidend op gitaar.

http://www.miljapraagman.nl/sesamstraat_denkendebabies_bb.html

Klik op deze link om de animatie te zien op mijn site.

In memoriam Marten Jongema

Ik lees net pas in de krant van maandag dat Marten Jongema is overleden. Daar schrik ik van. Hij was mijn grote voorbeeld toen ik nog grafisch ontwerpen studeerde aan de kunstakademie. In het vierde jaar mocht je stage lopen. Er was voor mij eigenlijk maar een plek waar ik stage wilde lopen en dat was bij Marten Jongema. Met mijn map met werk ben ik uiteindelijk bij hem langs geweest, dat was al bijzonder. Het werd een erg leuk gesprek en hij overtuigde me om bij Anthon Beeke langs te gaan en Joseph Plateau en dat deed ik. Het waren beiden geweldige stageplekken. Ik ben hem toen nog wel eens tegen gekomen in Amsterdam in zijn citroën ds. Hij stopte draaide rustig het raampje naar beneden om even te praten terwijl er achter hem een hele opstopping plaats vond, geweldig vond ik dat.

Ryoji Arai

Ryoji Arai zijn werk ken ik sinds hij net als Kitty Crowther en Shaun Tan de Astrid Lindgren Memorial

Award won. Voor meer van zijn werk zie zijn mooie website ryoji-arai.info/ 

Waarom zijn boeken niet worden uitgegeven in Nederland of België is me een raadsel. En waarom mijn zinnen nu zo raar worden afgebroken ook grrr.

Annie du lac

Dit boek kreeg ik vorig jaar voor het ontwerpen van een geboortekaartje voor mijn franse neefje.

Mijn huis tuin en keuken-frans is niet goed genoeg om het te lezen maar om te kijken heb ik al meer dan genoeg aan dit prachtige boek. Volgens mij heeft het verhaal wel een zwaar thema getuige de tekening van Annie die met een steen aan haar voet naar de bodem van het meer zinkt... maar de eilandjes blijken hoeden van grote reuzen die haar redden. Mooie vondst van die eilandhoedjes!

Het schetsje van gisteren maakte ik voor een omslag.

Het is een heel simpel idee maar toch was ik bang dat het ergens op leek er waren twee beelden waar ik aan moest denken zoals het Tomaszewski affiche hieronder en het andere was deze poster die ik eens op een tentoonstelling heb gezien in Parijs. Mijn schets is een beetje een kruising van deze twee posters zie ik nu. Deze poster is van Paul Rand.

Gister schetste ik iets wat me zo bekend voorkwam dat ik dacht dat het al bestond.

Ik heb het even opgezocht en het is toch anders zie ik nu.

Maar het blijft een van de mooiste affiches die ik ken.