vrijdag 13 mei 2011

Pad in boek?


Gister plantte ik per ongeluk een pad in een pot met potgrond.
Na een paar keer aandrukken voelde ik iets terug drukken en ineens keken twee paar padden-ogen mij aan zo van wat doe je? Ik schrok me dood. Maar nu vraag ik me af zit hier ook weer een verhaal in?
Paar jaar geleden gingen we kamperen en s'nachts toen ik sliep werd ik steeds wakker van een gravend geluid onder mijn oor. Heel vreemde ervaring maar ik slaap vaak zo goed dat ik hier niet echt klaarwakker van werd. Soms vlecht ik het nog subtiel weg in een leuke droom. Later bij het opbreken van de tent zag ik dat ik het niet gedroomd had. Er was een mol bezig geweest onder mijn hoofd naar boven te komen.... Dit verhaal vertelde ik aan Ria bij Leopold. Die zag daar wel een leuk verhaal in voor een boek. Dat resulteerde uiteindelijk in het kartonboek 'Wat hoort konijn' (komt uit deze zomer) eerst had ik een mol in de hoofdrol maar er is al een zo'n beroemde mol dat ik daar niet mee vergeleken wilde worden.

Einde in zicht


Het werken aan deze bundel word alsmaar leuker.
Ik kom alleen wel dichterbij het einde. En dat is niet het einde als in joepie
ik ben bijna klaar. Nee ik baal, ik wil hier altijd wel aan blijven werken.
Gedichten illustreren is denk ik het allerleukste wat ik ooit heb gedaan.
De gedichten die ik mag illustreren zijn dan ook wel van een hele goede dichter.

maandag 2 mei 2011

Smaakherinneringen

Ik weet niet of mijn smaakgeheugen goed te vertrouwen is maar van sommige reizen weet ik niet veel meer dan wat ik er at. Gister hadden we het over New York, mijn herinnering aan New York is die van mijn eerste Ben & Jerry ijsje onderin het WTC gebouw. Maar misschien is die herinnering ook wel meer naar voren gekomen door de aanslag op 9-11. Hoe dan ook het ijsje was verrukkelijk! Maar toch, aan een reis naar Sevilla en omstreken is de beste herinnering die van vers gebakken sardientjes die we aten aan zee bij een van de mooiste campings die ik ooit heb gezien (de omgeving doet vast ook mee). En griekse yoghurt als ontbijt op Paros toen ik bijna blut was ook meesterlijk lekker. Bijna blut zijn of geen geld meer hebben versterkt de smaakherinnering erg in zijn voordeel. Volgens mij smaakt alles fantastisch als je lang niets gegeten hebt. Van sommige vraag ik me wel eens af of ze echt zijn of dat ik ze teveel romantiseer. En soms is het alleen de eerste keer dat  ik iets proefde wat ik nog nooit op had wat voor een geweldige smaakherinnering zorgde zoals dat Ben & Jeryy ijsje. Want die koop ik inmiddels ook wel eens bij de AH en tja het is lekker maar het haalt het echt niet bij dat eerste ijsje. En een smaakherinnering kan ook weggevaagd worden, zoals die van de beste mosselen die ik ooit at ergens in een doorrij dorp in Frankrijk. Die herinnering werd genadeloos verpest door de keren erna dat ik mossels at waar ik vreselijk ziek van werd. Maar heerlijk is het in ieder geval wel om terug te dromen aan heerlijk eten ergens anders op de wereld. Ik zou er soms echt voor terugreizen. Toevallig gingen we twee jaar geleden weer naar Bayeux. Daar at ik het allerlekkerste taartje ooit. Dus in de buurt dacht ik laten we eens kijken of we dat nog terug kunnen vinden. En het zaakje was er nog, een beetje kitscherige patisserie waar we nu met zijn vieren aan een tafeltje gingen zitten. Het was nog steeds onbeschrijfelijk lekker. Er is er een die blijft dat is het kopje espresso bij de italiaanse groothandel in Hedel. Als je daar ooit in de buurt bent ga er na toe, bij het afrekenen krijg je als dank voor je aankopen de lekkerste espresso ooit!