dinsdag 1 november 2016

Leestip; We hebben een hoed van Jon Klassen




















Naar dit prentenboek keek ik al een poosje uit. De hoedentrilogie van Jon Klassen is nu compleet. Een derde prentenboek maken over een hoed, hoe geestig is dat? Dit keer wordt er geen hoed gezocht of gestolen, maar vinden twee schildpadden samen een hoed. Waren de vorige twee prentenboeken nog fijn ondeugend deze lijkt ook ondeugend maar eindigt heel lief. Een thema wat veel kleuters zullen herkennen, er is er maar één en wie mag hem dan hebben?

Een jaar (of al weer twee) geleden in Bologna stond ik met collega C. in de stand van Harper Collins de uitgever van Jon Klassen. Volgens mij mochten we daar eigenlijk helemaal niet zijn, de stand had zelfs een receptioniste met hekjes er omheen. Samen lazen we daar 'Deze hoed is niet van mij' en moesten toen zo ontzettend lachen dat we met de slappe lach van het meesterlijke verhaal vriendelijk werden verzocht de stand te verlaten. 'We sell rights not books'.

Alleen al het omslag vind ik prachtig en zo knap hoe hij elke keer een emotie in een blik kan leggen die je meteen vat.
Een van zijn eerste prentenboeken 'House held up by trees' geschreven door dichter Ted Kooser kocht ik begin dit jaar en is ook echt een aanrader, een heel mooi ontroerend verhaal.

Voor meer van het werk van Jon Klassen zie ; http://jonklassen.tumblr.com/






maandag 31 oktober 2016

Huizenruil




















Wanneer je wil lachen op een feestje moet je eens vertellen dat je gaat huizenruilen. Meestal gaat het zo. Mensen hebben het over hun vakantieplannen.
En dan drop je de bom.
Wij gaan huizenruilen met Parijs.
Wat huizenruilen?
Dat er vreemde mensen in jullie huis komen?
Ja zo leuk!
Dan moet je je bankpapieren wel goed opruimen zeker?
Eh niet echt, en waarom bang dat ze er geld op over gaan maken?
Maar die mensen kunnen overal in kijken, en je dure spullen meenemen.
Wij hebben niets duurs, en wij zouden natuurlijk ook al hun dure spullen kunnen meenemen.
Maar, maar, maar....
Nee, als we dan ruilen en ik de foto's doormail is iedereen stikjaloers.
Want het mooie van huizenruil is juist de gastvrijheid van in een ander zijn huis leven voor een week of langer. Tips voor restaurantjes en boekwinkels die niet in reisgidsen staan. Al was de laatste ruil wel met een redactrice die met een gids bezig was met de beste tips in Oost-Parijs. Dat waren de beste tips ooit! We aten de laatste avond bijv. Afghaans en dat was zo onwaarschijnlijk lekker.
En we hebben zojuist afgesproken nog vaker te gaan ruilen omdat het ons beiden zo goed beviel.
Wij even dagenlang struinen door Parijs en lekker dicht op elkaar in een klein knus appartement. En zij genoten enorm van de ruimte en rust van ons huis en de natuur hier. Maar misschien nog wel het belangrijkste is dat het iets heel liefs heeft. Je vertrouwt dat andere gezin zonder dat je ze ooit gezien hebt je huis toe, zoals ze jou ook hun huis toe vertrouwen.

En een grote bonus is dat je je huis flink opruimt iets wat wij normaal alleen doen als er feest is of visite komt ;-) Reken uit je winst!

Ik kan het iedereen aanraden;

www.huizenruil.com

zondag 9 oktober 2016

Tentoonstelling in de OBA












Van 5 okt. t/m 30 november is er in de OBA een tentoonstelling van mijn illustraties uit 'Omdat ik je zo graag zie' te zien. Deborah schreef er een mooi stuk over, dat ook over het boek gaat. 
Zie link voor het artikel:
www.boekielezen.nl

donderdag 6 oktober 2016

Mini-interview met Tjibbe Veldkamp over De lekker lange agent




















Hoera er is weer een nieuw prentenboek van Tjibbe Veldkamp! Speciaal voor de kinderboekenweek een mini-interview met Tjibbe. En ook nog een antwoord van Alice Hoogstad op Tjibbe's vraag!


Verschilt de samenwerking met een onbekende illustrator zoals Gustav Dejert van die met een illustrator met wie je vaker werkt, zoals Kees de Boer?
Gustav en ik hebben elkaar nog nooit gesproken! Is dat niet raar? Met Kees maak ik geen boek zonder dat we een keer samen pizza eten. Toch was het maakproces bij De lekker lange agent in wezen niet anders dan ik gewend ben. Het voornaamste verschil was dat ik met Gustav mailde en met Kees praat.

Geef je illustratoren vrijheid of beschrijf je wat je voor je ziet?
Vrijheid! Ik probeer illustratoren maximale vrijheid te geven. Dat is lastig, want eigenlijk wil ik me overal mee bemoeien, maar ik hou me in. (Toch? Tekenaars? Dat gaat toch best goed?) Dat is fijner voor de tekenaars en beter voor het boek. Ik probeer illustratoren een verhaal te geven dat er om schreeuwt getekend te worden. En om ze dan niet te vertellen hoe ze dat moeten doen.

Alice Hoogstad's antwoord op Tjibbe's vraag; Geef je illustratoren vrijheid of beschrijf je wat je voor je ziet. Tjibbe geeft absoluut veel vrijheid. Bij de tekst van KOM UIT DIE KRAAN stonden een paar leuke suggesties die ik bijna allemaal heb uitgevoerd. Soms zijn suggesties bij teksten van een auteur beperkend, maar in dit geval vond ik het erg leuk en was het juist een uitdaging om het voor elkaar te krijgen.

Hoe kom je aan ideeën?
Ik sluit me op in een lege ruimte met witte muren. Dat werkt altijd! Nou ja... uiteindelijk dan…

Verschilt dat met het krijgen van een idee voor een jeugdroman?
Ik geloof het niet, nee. Verschil is wel dat als je een idee voor een jeugdroman hebt, je dat hele boek nog moet schrijven. Terwijl je met een idee voor een prentenboek je eigenlijk al klaar bent! Lekker makkelijk!

Voor meer van Gustav Dejert werk zie zijn blog; http://gustavdejert.blogspot.nl/

zondag 2 oktober 2016

Recensie Ontbillenbijt; Fantastisch boek vol humor voor kleuters!


Kleine Tijger heeft het helemaal gehad met het dagelijkse havermoutontbijt. Hij heeft niet voor niks scherpe tanden dus hij wil in billen bijten. Papa en mama tijger gaan mee op zoek naar lekkere dierenbillen: de familie gaat op jacht, zoals ze vroeger deden. De zebra ziet de tijgers al snel aankomen en in het hoge gras zijn ze meteen zichtbaar voor de giraf. Die billen gaan dus aan de tijgers voorbij. Uiteindelijk zien ze heerlijke nijlpaardbillen maar het nijlpaard weet heel goed hoe hij tijgers weg moet jagen. Wat zouden ze nu toch als ontbijt moeten eten? Dit grappige verhaal speelt helemaal in op kleuterhumor. Om al die billen zullen ze keihard moeten lachen. Op elke bladzijde zijn de drie tijgers te zien met daarnaast steeds andere gigantische dierenbillen. De oplossing die de tijgers voor hun ontbijtprobleem verzinnen, is het Hollandse poldermodel waardig. De frisse tekeningen zijn gemaakt in gemengde techniek met o.a. kleurpotlood en acrylverf, waarbij steeds een aantal details, zoals de neuzen van de tijgers en de kleding van mama tijger, fluorescerend roze zijn ingekleurd. Fantastisch boek vol humor voor kleuters, ook al leuk voor oudere peuters. Vanaf ca. 4 jaar.
B. Handgraaf © NBD Biblion

vrijdag 23 september 2016

Leestip; Het varken stukslaan van Etgar Keret












Door de A.M. Schmidt lezing van Gideon Samson was ik vorig jaar begonnen aan 'Zeven vette jaren' van Etgar Keret. Ik las dit boek op vakantie. De ene keer had ik een half uur lang de slappe lach en tranen over mijn wangen, om een uur later met een brok in de keel en andere tranen in mijn ogen verder te lezen. Maar boven alles vond ik het zulke 'geestveruimende' verhalen. Telkens als ik aan een nieuw kort verhaal begon dacht ik weer nee dat kan niet dat gaat vast zo en zo verder en dat gebeurde nooit. Wending na wending bleef hij me verrassen.
Ik las alles van Etgar Keret wat er was bij de bibliotheek. En later kocht ik al deze boeken in de boekwinkel omdat ik ze weer wilde lezen. Ik kocht zelfs nog een prentenboek via amazon.fr in het Frans van hem wat ik niet echt goed kon lezen. Bij script+ waar ik de cursus prentenboek geef, gaf ik in de laatste les iemand het advies eens Keret te lezen. Waarom? Omdat Keret meer dan welke schrijver die ik ken alles loslaat, zijn fantasie heeft geen grenzen.

En nu heeft Uitgeverij Podium een prentenboek van Keret uitgegeven, hoera! Het heet 'Het varken stukslaan. ' Een zeer indrukwekkend verhaal over bezit, wat betekent bezit en hoe leer je om iets los te laten? Een verhaal wat je lang zal bijblijven, mede door het evenzo indrukwekkende nawoord.
Een prentenboek voor alle leeftijden.

De A.M. Schmidt Lezing -aanrader- van Gideon lees je hier; www.gideonsamson.nl

donderdag 22 september 2016

Leestip; Kek iz tak? van Carson Ellis



















Oh wat was ik blij toen ik zag dat Kek iz tak? zou uitkomen bij Leopold.
En wat ben ik enthousiast als tuinliefhebber is dit echt een prentenboek naar mijn hart. Alleen het taaltje al vind ik geweldig, je begrijpt ze precies en het is hilarisch om voor te lezen. Mooi vertaald door Imme Dros. Mopperkonten zullen hier misschien moeilijk over gaan doen, maar kinderen weet ik vinden het fantastisch zo'n zelf verzonnen taal.
Ellis noemt het taaltje trouwens Gibberish.
Ik ben erg fan van deze illustrator. Ik hou zo van haar heldere manier van tekenen en je ziet haar liefde voor de natuur er zo mooi in terug. Heel fijn dus dat later ook nog haar mooie prentenboek Home bij Leopold zal verschijnen. Maar eerst Kek iz tak? nog heel veel voorlezen!
Zie ook haar site voor meer van haar illustraties en een heel fijn blog;  www.carsonellis.com

Grote kanshebber voor het gouden palet 2017 denk ik zo!

woensdag 21 september 2016

Kinderboekenweek Voor altijd jong










In de kinderboekenweek ben ik op heel veel verschillende plaatsen waar ik workshops geef of vertel en voorlees of toverteken en handversjes leer of gewoon alles tegelijk doe. Ik zal voorlezen uit; 'Omdat ik je zo graag zie' en 'Ontbillenbijt' en voor de allerkleinste uit 'Ik ben geen boek'. Dit zijn de bezoeken, waar iedereen welkom is, dus kom allen!

5 okt. OBA IJburg, 14.30-15.30 uur Vertellen en voorlezen met tekenworkshop


9 okt. Adr. Heinen 's-Hertogenbosch 15.00 Vertellen, voorlezen en tovertekenen 'Omdat ik je zo graag zie'.


12. okt. Oud Beijerland 10.00 Vertellen voorlezen, tovertekenen en handversjes 0-3 jaar Boekstart in Bibliotheek.


12.okt. OBA Linnaeus Amsterdam woensdag 12 oktober, 14.30-15.30 Vertellen en voorlezen met tekenworkshop.


15 okt. OBA Amsterdam, Vertellen en voorlezen met tekenworkshop met tentoonstelling illustraties uit 'Omdat ik je zo graag zie' van 5 oktober t/m 30 november, Jeugdetage, Centrale OBA

vrijdag 9 september 2016

Ontbillenbijt is er!




















Ontbillenbijt is er!
Ik ben er ontzettend blij mee. Op prentenboek.nl staat nu een originele voorstudie van het omslag te koop. En ook een prachtige gliceé van het omslag zonder tekst.
Ik werk nog aan een winkelgedeelte op mijn website. Die zal binnenkort online gaan waar dan ook gliceés te koop zullen zijn en originele illustraties.
En sinds vandaag is Ontbillenbijt overal te koop in de boekwinkel, dus ren nu naar de boekhandel!

woensdag 17 augustus 2016

Prachtige eerste recensie 'Omdat ik je zo graag zie'


Ibi mag met oma mee naar de stad. Ze gaan met de metro. Ze lopen door het park. Ze bezoeken een museum waar het Afrika is. Ibi ziet de hele wereld! Weer thuis vertelt Ibi aan oma wat ze allemaal gezien heeft. En wat heeft oma gezien? Niet zo veel eigenlijk, maar wel iets heel moois… Prachtig boek over de liefde van een oma voor haar kleinkind en over de indrukken die een kind kan opdoen buiten de kleine wereld van het eigen huis. Korte, rake teksten én beelden die een eigen verhaal vertellen weet Praagman te combineren tot een ontroerend geheel. Ibi ziet de mensen als een bos vol verschillende bomen en vraagt of de paspoppen poppenkleren dragen. Op de afbeeldingen valt de blikrichting van Ibi en oma op en mooi gevonden is de serie gezichtjes van Ibi die getekend zijn als oma bedenkt wat zíj heeft gezien. Treffend weet Praagman ook af te beelden wat er zich achter de gesloten oogjes van Ibi afspeelt als zij moe van de indrukken tegen oma aanligt. De prenten vullen één tot twee pagina’s, de tekst is daarin afgedrukt in wisselend lettertype en kleur. Aanrader voor alle oma’s en kleinkinderen. Vanaf ca. 3 jaar.
Elizabeth Kooman © NBD Biblion

woensdag 10 augustus 2016

Eva Lindström Iedereen loopt weg


Iemand die ik al lang volg en waar ik enorm fan van ben is Eva Lindström een Zweedse prentenboekmaakster. In Zweden kon ik eindelijk ook veel van haar prentenboeken bekijken. Ik kocht het prentenboek waarover ze vertelt op dit fijne blog; Picturebook Makers 'Iedereen loopt weg' was de titel had ik me al aan de kassa van een Zweedse boekhandel laten vertellen. Waarop de rest van de rij wachtenden mij ontzet aankeek zei mijn dochter die zich stond dood te schamen. Een boek kopen wat je niet kan lezen! Maar met googlevertaal kwam ik heel ver, het is een zeer ontroerend verhaal.
En als ik uitgever was zou ik het onmiddelijk willen uitgeven in Nederland!


Eva Lindström studied at Västerås Art School and Konstfack in Stockholm, and has since created a long list of highly acclaimed picturebooks. For her contribution to children’s literature, Eva was nominated for the Hans Christian Andersen Award…
BLOG.PICTUREBOOKMAKERS.COM

dinsdag 12 juli 2016

Nieuw nieuws en links



Mocht je even willen bladeren in mijn nieuwe prentenboek klik dan op deze link; www.eenhoorn.be

En op pinterest staat al een pagina met leuke knutseltips rondom Omdat ik je zo graag zie; pinterest.com

En leuk nieuws in de OBA zullen in de kinderboekenweek de originele illustraties van Omdat ik je zo graag zie tentoongesteld gaan worden! 
Ik ga daar ook voorlezen en een interactieve tekenworkshop geven. De platen die je zelf mag aftekenen zijn al te downloaden op de bovenste link van de Eenhoorn bij het boek.
Veel tekenplezier!

zondag 1 mei 2016

Eerste recensies Ik ben geen boek..!

Zie eens wat een heerlijke eerste recensie op pluizuit.be van Ik ben geen boek ik ben een hond;

http://www.pluizuit.be/content/ik-ben-geen-boek-ik-ben-een-hond

En meteen ook nog zo'n mooie recensie van Ik ben geen boek, ik ben een kip;

http://www.pluizuit.be/content/ik-ben-geen-boek-ik-ben-een-kip

donderdag 14 april 2016

Omdat ik je zo graag zie




















Een zomer in New York inspireerde mij tot het maken van Omdat ik je zo graag zie een prentenboek waarin Ibi met haar oma naar de stad gaat. Het wordt een dag vol nieuwe ontdekkingen.

Oma en Ibi gaan samen naar de stad. Ibi ziet de hele wereld. En oma ziet...Ibi.

Omdat ik je zo graag zie zal 4 juli verschijnen in Nederland en 12 augustus in België.


zaterdag 2 april 2016

Het nieuwe prentenboek 3/3




















Het verhaal was er dus vrij snel en het liefst was ik ook meteen gaan tekenen. Maar dit prentenboek zou eigenlijk pas in 2017 verschijnen. Want wat heel gek was toen in dat half jaar alleen met de kinderen, kreeg ik aan de lopende band wel veel goede ideeën. Veel van die plannen moesten eerst nog worden uitgevoerd bijv. de kartonboeken. Dus ging dit idee toch weer in de la, al sneak peak-te ik stiekem al wel veel in die la. Totdat het thema van deze kinderboekenweek bekend werd gemaakt; Opa's en Oma's. Dit verhaal gaat over een Oma en haar kleinkind. Na overleg en wat schuiven met de andere projecten kon ik er ineens deze winter aan beginnen. En het is klaar nu. Het komt 4 juli uit in Nederland en 12 augustus in België en heet; 'Omdat ik je zo graag zie'.
Hierboven de eerste groot uitgewerkte schets van het omslag en onder het definitieve omslag.


donderdag 31 maart 2016

Het nieuwe prentenboek 2/3




















Na die zomer in New York sprak ik een half jaar later af met mijn uitgeefster in Antwerpen om het over nieuwe plannen te gaan hebben. De nieuwe plannen waren de kartonboeken die nu net gedrukt zijn en bijna in de winkel liggen 'Ik ben geen boek, ik ben een hond' o.a. Het was best een pittig half jaar geweest, mijn man bleef na die zomer nog maanden langer daar als artist in rescidence.
Ik weet nog hoe ontzettend moe ik was na dat half jaar toen hij weer terug was. En ik me meer dan ooit realiseerde hoe zwaar het soms moet zijn voor alleenstaande ouders om alleen kinderen op te voeden. Ik vertelde haar over New York en over hoe lief die stad was. En over dat alleenig half jaar en zoals dat gaat hadden we het nog over allerlei andere belangrijke dingen in het leven die niets met nieuwe boekenplannen van doen hebben. Erg fijne gesprekken zijn dat waarin er van allerlei vreemde hersenspinsels ineens nieuwe dingen gebreid kunnen gaan worden. Maak een groot prentenboek over waar we over hebben gepraat zei ze toen ik naar huis ging. Het omgesmolten idee uit New York ging nog meer leven, ik schreef het verhaal niet lang erna. De tekeningen zijn nu af en het omslag klaar. De proef in pdf-vorm heb ik al honderdmaal doorgebladerd. Mijn meest bijzondere prentenboek tot nu toe denk ik. Hierboven een van de allereerste schetsen.

Het nieuwe prentenboek 1/3

Lang geleden had ik een verhaal wat ik zo ontzettend graag wilde vertellen. Toen ik het mijn uitgeefster van toen stuurde schreef ze terug; je gedachten zijn goud waard. Maar ze durfde het toch niet aan. Later zou het uitkomen bij een andere uitgeverij, ik had al enkele illustraties uitgewerkt. Toen zij het ook niet meer aandurfde. De put, daar zat ik toen wel even in. Ik wilde zo graag een tegengeluid laten horen tegen al dat Wilders gedoe dat toen begon.
Maar er kwamen nieuwe ideeën en zoals dat gaat verdween dit idee in een la en vergat ik het steeds meer. Totdat ik in 2014 in New York was. Daar ging het weer leven. Maar ook leefde daar de hele wereldbevolking op zo'n prettige manier samen dat ik dacht daar wil ik iets mee. Het was zo positief. Dat oude idee van toen smolt ik in New York om.

dinsdag 22 maart 2016

Literatuureducatieproject Vergeet mij nietje






Bijna elke week ben ik nu in Veghel om te vertellen over mijn werk en in het bijzonder over Vergeet mij nietje. Rondom mijn prentenboek is een literatuureducatieproject gemaakt door Artisjok & Olijfje in opdracht van Plein 23. Tot in juni komen alle groepen 3-4 van Veghel bij mij langs.
Soms hele grote groepen die een uur muisstil zijn en soms hele kleine groepen die heel druk zijn, elke keer is het anders. Op school maken ze van te voren een collage geïnspireerd op het raam van muis in het prentenboek. Ze leren op school ook over Matisse. De collages nemen ze steeds mee naar de bibliotheek. En elke keer ben ik weer onder de indruk, hoe iedere groep toch steeds zo samen een eigen stijl heeft één handschrift bijna.

dinsdag 1 maart 2016

Leestip Victor en mini-interview met Catharina Valckx




















'Die hele rare dag begon als een normale dag. Ik liep op straat. Er stond een beetje wind, maar niet veel. Geen storm of zo, gewoon een lekker briesje,' uit 'Victor' geschreven door Catharina Valckx en geïllustreerd door Nicolas Hubesch. 

Victor de kat woont in een grote stad en heeft een leuk clubje vrienden waar hij veel mee optrekt. Hoewel zijn dagen erg van elkaar verschillen (zo heeft hij een hele rare dag, een regendag, een dag zonder stroom, een stomme dag - die nog best goed afliep, een veel minder interessante dag en een bijna perfecte dag), zijn ze allemaal doordrenkt van grapjes en de vele gekke dingen die gebeuren. Wat dacht je bijvoorbeeld van een paard dat alleen maar achterstevoren kan lopen en een vis die in de lucht zwemt?

'Victor' is een geweldig prentenboek boordevol met Catharina's voortreffelijke humor. Deze keer is het alleen niet door haar getekend maar door Nicolas Hubesch een illustrator die wel iets van haar manier van illustreren weg heeft. Het pakt bijzonder goed uit vind ik. Nicolas weet die absurde humor zo te illustreren dat alles een wonderbaarlijke vanzelfsprekendheid uitstraalt, heel knap. Leestip dus, koop dat boek! 

Ik was wel heel nieuwsgierig hoe dat nou was om als illustrator samen te werken met een andere illustrator. Ik heb het Catharina maar gewoon gevraagd en dit zijn haar antwoorden;



Meestal illustreer je zelf je eigen verhalen, hoe kwam je er toe om nu een andere illustrator te vragen?

Het is zelfs de eerste keer dat ik niet zelf een eigen tekst illustreer.
Ik kom veel in Frankrijk, en altijd als ik er weer ben koop ik het kindermaandblad “Les belles histoires”. In dat blad staat al jaren elke maand een strip van Serge Bloch, geïllustreerd door Nicolas Hubesch - over een klein heksje. Ik koop ze niet voor de verhalen, maar voor de illustraties, die vind ik echt heel knap en ontspannen en grappig en mooi van kleur.
Ik dacht altijd dat als ik voor iemand zou schrijven, dan zou ik het voor Nicolas Hubesch willen doen. Zijn werk voelt als van dezelfde familie. 
Mijn Franse uitgever bleek Nicolas goed te kennen, en heeft hem op mijn verzoek gevraagd of hij met mij wilde werken. En dat wilde hij gelukkig heel graag. Dus toen heb ik speciaal voor hem “Victor" geschreven. 
Het is natuurlijk leuk om eens met iemand anders te werken, in plaats van altijd alles alleen te doen. Nou bleek Nicolas ook nog heel aardig te zijn, maar dat vermoeden had ik al, anders teken je niet zo. 



Hoe was het om het illustreren los te laten, had je zelf al beelden bij de verhalen? En hoe was het om uiteindelijk voor het eerst zijn beelden erbij te zien?

Ja, daar kwam ik dus achter, dat ik alles vrij precies in beeld voor me zie, als ik een verhaal voor een prentenboek schrijf. 
 En soms tekende Nicolas het natuurlijk anders. Ik vond het best moeilijk om, per geval, te beslissen of ik er nou iets van zou zeggen of niet. Het was natuurlijk niet de bedoeling dat hij een soort verlengstuk van mijn wil werd. Ik heb dus alleen commentaar gegeven als ik iets serieus jammer vond, ook na een paar dagen nog. Ik was ook bang dat hij dat niet op prijs zou stellen, maar dat was helemaal niet zo. Hij wilde het juist heel graag horen als ik ergens moeite mee had, of leuke ideeën had.
Toch heb ik me ingehouden, en dat is maar goed ook, want uiteindelijk wende ik aan zijn interpretaties, en vergat ik helemaal wat ik zelf eerst voor ogen had.

We hebben ook veel samen overlegd, omdat ik had bedacht dat de verschillende dagen (het boek bestaat uit zes dagen, die autonome verhalen vormen) ook een verschillende vorm moesten krijgen. 

Het was ook een kick om mijn verhalen geïllustreerd te zien zoals ik het nooit zou kunnen. Nicolas kan heel virtuoos de stad tekenen bijvoorbeeld. Hij heeft het hele verhaal in een soort gemoedelijke banlieue geplaatst, wat ik nooit zou doen. Ik teken altijd een dorp. En wat ik echt heerlijk vind is hoe Nicolas dieren tekent, zelfs de figuranten zijn fantastisch. 



Is het voor de toekomst iets wat je vaker zou willen doen nog?


Ja, heel graag! Ik heb een geheim plan voor een ander boek met Nicolas.



Wil je nog meer zien van Catharina Valckx haar werk kijk dan op; http://www.catharinavalckx.com/

donderdag 25 februari 2016

Cursus Prentenboek Script +

Ongeveer 8 of 9 jaar geleden volgde ik de cursus prentenboek bij Script+ Bette Westera was onze docente. Mijn Meneer Po was net verschenen en ik had mijn tweede prentenboek Lieve lieve bijna klaar. 20 prentenboeken verder ga ik nu zelf de cursus geven. 5 maart beginnen we en ik heb er reuze zin in. Mocht je interesse hebben zie de link voor verdere informatie:

http://www.hva.nl/scriptplus/literair-schrijven/cursus-prentenboek/cursus-prentenboek.html

woensdag 20 januari 2016

Leestip; Tot hier en niet verder! van Isabel Minhós Martins & Bernardo P. Carvalho




















Hulde voor Gottmer voor het uitgeven van Tot hier en niet verder! van Isabel Minhós Martins & Bernardo P. Carvalho. Wat een bijzonder boek, wat een originele vondst en wat een prachtig geheel! Eerder was ik al onder de indruk van het prentenboek dat ook door Bernardo P. Carvalho was geïllustreerd 'Heeft u soms een knipperlichtje gezien?' uitgegeven door Book Island. Maar deze vind ik qua idee en uitvoering nog beter. Het is namelijk niet alleen een heel goed idee, maar ook een prentenboek wat (helaas) zo goed past in deze tijd

Bernardo P. Carvalho heeft samen met Isabel Minhós Martins de uitgeverij Planeta Tangerine opgericht waar dit boek is uitgegeven. Omdat ik wel heel benieuwd was hoe dat was gegaan, heb ik ze dat maar gewoon gevraagd en hier is hun antwoord;


We started the Planeta Tangerina project in 1999 and, back then, we worked mainly as a communication studio, working on specific orders from clients. We could work on a project from start to finish (concept, text, illustration, graphic design) or simply work on different components of an existing one. We also designed a weekly children's magazine for a few years that later on became a monthly publication. Those were very intense years!

At a certain point, after a few years working this way, all the members of the Planeta Tangerina team began to feel the need to create a line of work where the authors could shine and that wasn't dependent on orders or needs and opinions from clients.

And that's how our new editorial project was born: in 2006/2007 we began to create and publish books regularly, taking into account all the background we had working as a team. 

We decided to work on illustrated albums because they are books that gather two dimensions, words and images, that are not always in harmony in children's books.

At the time we could still see text and illustration fighting for space on the pages... In the albums there is a different synergy: words and images work hand in hand to convey and idea or a story.

Er verscheen eerder een interview met de schrijfster Isabel Minhós Martins op het blog Fine Fine Books; http://www.finefinebooks.com/2012/05/planeta-tangerina-interview-with-isabel.html

Op het blog Picturebookmakers staat een interview met Bernardo P. Carvalho; 

http://blog.picturebookmakers.com/post/105266575511/bernardo-p-carvalho

Dit is de website van PLaneta Tangerine die Isabel Minhós Martins en Bernardo P. Carvalho dus samen met nog twee collega's hebben opgericht kijk vooral even onder het kopje shop; http://www.planetatangerina.com/en

dinsdag 5 januari 2016

Pinterest DIY








Op pinterest zijn nu 4 borden (er komen er nog meer) te vinden met allerlei leuke knutselideeën en lesmethodes rondom mijn prentenboeken Vergeet mij nietje, Nog 100 nachtjes slapen, Oei! een vlek en Beterschap. Voor Oei! een vlek was het moeilijk zoeken, zodra je op vlekken gaat zoeken wordt je overspoeld met tips hoe ze te verwijderen maar dat was niet de bedoeling.
Ben je leerkracht en wil je iets doen in de klas rondom een van deze prentenboeken of heb je gewoon zin om te knutselen, zie hier;

https://www.pinterest.com/milja/vergeet-mij-nietje/

https://www.pinterest.com/milja/nog-100-nachtjes-slapen/

https://www.pinterest.com/milja/oei-een-vlek/

https://www.pinterest.com/milja/beterschap/