Lieve lieve

In januari zal Lieve lieve er weer zijn! Ze wordt nu gedrukt. Heel fijn vind ik dat want ik kreeg de afgelopen jaren dat het boek niet meer verkrijgbaar was om de week wel een mail. Meestal van mensen die een Lieve als nichtje kregen of als kleinkind of zelfs als dochter. Maar ik was zelf al lang door al mijn extra exemplaren heen. Het zal verschijnen voor een speciaal prijsje tijdens de voorleesdagen!

CPNB Posters

Ben heel blij met het mooie pakket posters en ander drukwerk van de CPNB wat ik net kreeg thuisbezorgd en het is nog niet eens Sinterklaas. Op de eerste poster prijkt de leukste bibliotheek van Nederland!

Zeldzame mensen

Schreef pas dit stukje op facebook.

Zag gister op het station een moeder die haar ik denk 12 jaar oude zoontje uitzwaaide. En vervolgens achter de trein aan begon te rennen zoals ze alleen in films doen, en zwaaiend en hartverscheurend nog zijn naam riep. En toen stil bleef staan, een beetje snikkend en een gebedje opzeggend naar de trein die al ver het station uit was. Zich van niemand bewust. Maar er voor zorgde dat het halve perron met tranen in de ogen klunzig stond te staan, zo van wat doe ik hier ik wil naar huis. Ineens hervatte de moeder zichzelf weer en liep ze naar haar man die licht gegeneerd in een hoekje stond te wachten.

Het bleef me maar bezig houden. Ik vertelde bovenstaand stukje thuis aan tafel onder het eten. En ze vroegen of die vrouw misschien geestelijk niet helemaal in orde was. Dacht dat serieus ook zelf toen ik het zag gebeuren want het was net alsof ze nog een klein kind was zo stond ze daar te snikken. Misschien was dat ook zo. Maar misschien was het wel een van die zeldzame mensen die zich totaal niets aantrok van de mensen om zich heen en nog als een kind in het leven stond. Zoiets leer je meestal wel af met ouder worden.

Kortom het bleef hangen en wurmen. En zoals dat gaat met dingen die je ziet gebeuren en beklijven en zich ergens in je hoofd nestelen of daar al geruime tijd stiekem zaten te broeien. Ze worden langzaam als een ketting aan elkaar gesmeed. En dan ineens voel ik de drang (net als de spin Sebastiaan) en weet ik er moet iets uit. Iedereen aan de kant ik moet NU schrijven. Ik had het pas weer en het ging over bovenstaand stukje. Weer een nieuw verhaal. Ben nu al benieuwd hoe het er uit zal gaan zien.

Voorleesweek tip!

Van 17 tot 25 november 2012 is het Voorleesweek in Belgie. De Voorleesweek is een jaarlijkse campagne die volwassenen wil aanmoedigen om vaak voor te lezen aan kleine en grote kinderen.

Thuis, in de kinderopvang of op school: samen met kinderen in boeken kijken en voorlezen stimuleert niet alleen de taalontwikkeling maar betekent plezier voor kinderen én volwassenen. Een moment van gezellig en intiem samenzijn. Voorlezen is het leukste kwartiertje van de dag! 

Onder het kopje boek kiezen staat 'Wat hoort konijn?' als voorleestip.

Milja Praagman
Leopold, 2011, 18 p.
ISBN 9789025858391 

Onder de grond graaft Konijn. Boven de grond hoort hij dieren miauwen, knorren of kakelen. Wie zijn dat toch? Hij hoort ze wel maar hij ziet ze niet. Aan de peuters om mee te raden en geluiden te maken. Dit ritmische stapelverhaal met grappige wending aan het einde zal peuters keer op keer boeien.

http://www.voorlezen.be/2012/eenboekkiezen.htm

Kattenkwaad

Sinds dat 'Nog 100 nachtjes slapen' tot -prentenboek van het jaar 2013- is verkozen is er veel verandert. Zo heb ik bijv. behoorlijk moeten wennen aan het geven van lezingen. Oke ik deed dat natuurlijk al wel voor kinderen, maar een zaal met volwassenen is wel even wat anders. Ik begon in Goirle voor een zaal met 180 volwassenen veelal peuterleidsters. En gister had ik twee keer een wat kleinere groep. Het waren allebei erg leuke lezingen. De mensen vol lof over mijn boek en erg enthousiast. De eerste keer stond ik na afloop in het toilet toen een mevrouw mij aansprak ' Ik vind het een enig boek hoor, maar ik ben wel bang dat kinderen het na gaan doen' zei ze. Tja, zei ik verbouwereerd dat kan inderdaad. En gister toen ik vroeg of er nog vragen waren zei een bibliothecaresse het in de zaal 'Ik ben wel bang dat kinderen dat na gaan doen' wachtend op een antwoord. Iemand antwoordde haar met 'denk je dat ook bij Pippi Langkous of Floddertje?' Ik heb daar niet echt een goed antwoord op merk ik want ik wil ook aardig blijven. Maar zelf denk ik serieus wees blij als ze het nadoen. Laat die kinderen toch. Ik heb het even opgezocht maar gemiddeld kan een kind echt knippen met 5-6 jaar. In stof knippen vergt nog meer knipkunst en een hele goede schaar. De meeste kinderen hebben tegenwoordig een verantwoord plastic schaartje en een moeder die hen als ze thuis zijn nauwlettend in de gaten houd. Maar dan nog mocht het nou toch wel gebeuren is dat dan zo erg? Het kind had dan toch niet de bedoeling om een tafelkleed, jurk of laken te vernietigen, nee hij wilde ook een feestslinger maken ik zou daar zelf niet gauw boos om kunnen worden geloof ik. En wat is er mis met wat kattenkwaad? In mijn kindertijd haalde we voortdurend kattenkwaad uit, liepen we uren te dwalen door velden achter de koeien aan rennend of nog erger voor de koeien uit. Maakten we valkuilen voor de buurjongen sprongen we over sloten en gingen we belletje trekken. Niet alleen word al het kwaad uit kinderboeken gebannen (zie bijgaande links naar twee mooie artikelen hierover) ze mogen ook zelf niets meer kwaad doen lijkt het wel. En in mijn boek heeft Dorus het netjes gevraagd en vond de moeder het goed zeg ik er nog altijd bij.

Kathleen Vereecken heeft daar een mooi artikel over geschreven ; http://kathleenvereecken.wordpress.com/2012/11/10/sprookjes-zonder-tanden/
En Ted van Lieshout ook;
http://tedvanlieshout.wordpress.com/2012/11/09/toen-onze-mop/

De foto hierboven is er een van mij vroeger, ik vroeg mijn moeder niet om even het licht aan te doen. Ik zocht een stok, dan kon ik er zelf bij. Het is een beetje illustratief voor hoe mijn hoofdpersonen in mijn boeken in elkaar steken. Niet overal hulp bij vragen, maar ook zelf oplossingen bedenken en zelf gaan doen.

Artikel Stadsnieuws

Kaart

Eend is alvast op weg naar een nieuw jaar. Ik maakte van deze illustratie (oorspronkelijk het omslag van 'Als de bomen straks gaan rijden' dichtbundel van Frank Adam) een kerstkaart dubbelgevouwen met een blanco binnenkant mooi mat gedrukt. Samen met een envelop kost hij 1,50 in onze webwinkel;

https://www.etsy.com/listing/113718835/stoomtrein

**** in de Volkskrant!

Warm en krachtig is het nieuwe prentenboek van Milja Praagman, die met Nog honderd nachtjes slapen ook het prentenboek van het jaar 2013 maakte. Zij blijft altijd lekker dichtbij de beleving van kinderen, zonder aan kwaliteit in te boeten. Zo ook in Ik doe het lekker toch! ****. Elk van haar titels oogt grafisch net weer anders, dit keer koos ze voor een enigszins abstract decor met heel veel geel als lucht. Kleine leeuw vindt zichzelf op een dag groot en doet expres het tegenovergestelde van wat zijn moeder zegt. Gelukkig is zij nog slimmer dan hij.
27 okt. 2012 Pjotr van Lenteren.

Mijn bureau deel 1

Ik wilde al heel lang eens een foto van mijn bureau van boven op het moment als ik klaar ben met een boek. Gister was dat zo ver. Ik deed maanden werk in een envelop op de post. Vanmorgen hing manlief als een acrobaat met zijn camera boven mijn bureau met deze foto als resultaat. Nu ga ik opruimen. En dan maak ik nog een foto.
Voor en na. Misschien zou ik me moeten schamen voor die bende, maar ik vind het wel mooi. En het voelt wel beter dan een schoon en leeg bureau.

Leestip op boekstart

http://www.boekstart.nl/tips/boekentips/k-doe-het-lekker-toch/

Extra paar ogen

Lidewij Edelkoort zei in haar zomergasten dat een relatie zo mooi is omdat je er een paar extra ogen bij krijgt. Of zo heb ik het onthouden. Het was vast niet alleen de extra paar ogen maar dat je de kijk van een ander er bij krijgt en daardoor ook anders naar de wereld kijkt. Dat vind ik heel herkenbaar.
Ik heb eigenlijk 8 paar extra ogen hier in huis. Twee paar waren naar New York voor twee weken. En in die tijd werkte ik heel hard door aan mijn nieuwste prentenboek. Het ging heel goed dacht ik steeds. Maar ja die extra ogen waren er niet. Eind vorige week legde ik alle illustraties naast elkaar.

Nu de extra paar ogen weer terug waren legde ik het werk nog eens uit. En wat ik al dacht zag hij ook meteen. Er zit ontwikkeling in. Dat is heel mooi maar ik word een beetje gek van die ontwikkeling. Hoe lang ben ik al niet bezig aan dit boek? De illustraties in een prentenboek horen een grote familie te zijn. Maar toen ik ze naast elkaar legde zag ik dat de eerste helft een familie is en de tweede een andere familie. Die kunnen niet samen in een huis. De eerste drie platen waren nog een geheel maar daarna werden mijn illustraties nog weer eenvoudiger maar ook krachtiger en mooier. Dus leg ik de eerste familie van mijn bureau op de vensterbank bij al die andere families. En ga ik weer verder.
Wanneer het uitkomt dit boek ik heb geen idee.

Nina en Thomas

We hebben het boekje Nina en Thomas helemaal stuk gelezen met de oudste twee. En kleinste is er nu ook gek op. Jammer dat er niet meer werk van Anna Höglund verschijnt in het Nederlands. We hadden ook nog een prentenboek van haar waar een donkere plaat van een boom met ogen in stond. Dat boek vond mijn oudste dochter zo spannend dat alleen wijzen naar dat boek soms al genoeg was. En als ik het voorlas want dat wilde ze natuurlijk heel graag moesten we die bladzijde met de donkere boom heel snel overslaan of toch niet alles draaide om die boom. Ik overdrijf niet als ik zeg dat we bergen prentenboeken en kartonboeken in de vensterbank hebben liggen maar Charley trekt er feilloos haar favorieten uit.
Dit is Charley's top 5 van deze week. Goudlokje, Mannetje koek en Mini zijn al lang favorieten. Kikker en eend heeft ze pas ontdekt.

Bol

Ik had een leuke titel bedacht voor een nieuw verhaal en zocht even op bol.com of deze al bestond.
Gelukkig niet! Dus houd ik hem ook nog even lekker voor mezelf. Maar wat zag ik daar bij nieuw & opvallend...

Recensie kinderboekenblog

http://kinderboeken.blog.nl/onderwerp/dieren/2012/09/22/ik-doe-het-lekker-toch-milja-praagman#more-5970

Nederlands Dagblad

Waarschuwing/stemadvies

Marloes Toonen maakte voor Hard //Hoofd hele leuke illustraties bij het Beknopt Encyclopedisch Woordenboek der Nederlandse Verkiezingen zie link : http://www.hardhoofd.com/2012/09/10/beknopt-encyclopedisch-woordenboek-der-nederlandse-verkiezingen/

De gelijkenis met kleine leeuw uit mijn 'Ik doe het lekker toch!' is groot. Waarschuwing; eerst even mijn boek lezen voor je gaat stemmen!

Hele mooie recensie op Jaapleest.nl van 'Ik doe het lekker toch!" Met filmpje!

http://www.jaapleest.nl/

Dick Bruna 85

Vandaag is Dick Bruna 85 jaar geworden. 17 jaar geleden ongeveer ben ik eens bij hem langs geweest in zijn atelier. Waarom weet ik niet meer. Ik had hem een poster die ik had ontworpen opgestuurd. En die vond hij goed. Ik wist toen nog niet dat ik later ook prentenboeken zou gaan maken. Ik weet ook niet meer precies wat ik heb gezegd of Dick Bruna zei. Maar dat atelier, een grote zolderruimte staat me nog precies bij. Dit boekje is een van mijn favorieten het was ook een voorbeeld voor mijn nieuwste boek 'Ik doe het lekker toch!' Niet qua onderwerp of qua verhaal maar om hoe hij de kleur laat doorlopen in het kind. Mooie vondst vind ik dat. Dat wilde ik ook bij kleine leeuw. Ik wilde knalgele pagina's waar de kleur van kleine leeuw hetzelfde was als de achtergrond. Zoals je dat bij dieren in de natuur ook vaak ziet, dat ze opgaan in hun omgeving.

2e druk!

Columbus gevoel

Deze maand ontving ik mijn tweede doosje boeken. Zo is er een hele tijd helemaal niets en dan ineens twee boeken in een maand. En daarmee is ook alles uit. Er ligt niet nog een boek persklaar te wezen ergens. Dat is trouwens ook een fijn gevoel een boek wat nog een belofte is. Een boek wat gedrukt is, is onomkeerbaar niets meer aan te veranderen. De kleuren zijn dan zoals ze zijn gedrukt. Voor het nieuwe boek waar ik nu aan werk had ik een beurs aangevraagd. Zodat ik eens langer aan een boek zou kunnen werken. Meer experimenteren en de dingen verder uit te diepen. De beurs kreeg ik niet. Maar ik kreeg wel een prijs! En besloot toen om er toch lekker lang aan te gaan werken. Een andere deadline zette ik op de trein naar deze winter. Heerlijk maar ook moeilijk, want waar houd het kritisch zijn op? Ik veegde mijn bureau al twee keer schoon. Bij elkaar zijn dat bijna twee boeken aan tekeningen die verdwenen zijn. Maar het ontdekken van nieuwe manieren om iets op papier te zetten is geweldig. Het Columbus gevoel op papier.

Inkijkje nr.2 'Ik doe het lekker toch!'

Omdat ik zo trots ben als een leeuw hier nog een spread uit 'Ik doe het lekker toch!'

Inkijkje 'Ik doe het lekker toch!'

 

Het boek is vanaf vandaag verkrijgbaar in de boekwinkel.

Even inkijken? Dit is de eerste spread.

Nieuwe site

 

www.miljapraagman.com

Ik ben bezig met een nieuwe site, en had daar eigenlijk helemaal geen zin in. Maar in verhouding tot het programma golive waar ik eerst mijn site op maakte is het een verademing. Toen ik een nieuwe computer kocht bleek dat programma al weer verouderd. Ik moest dus veranderen, ook al wilde ik dat niet het moest. Nu merk ik wel dat het ook goed is omdat dit veel makkelijker werkt. En de site die ik gebruik is zelfs gratis. Alleen mijn naam verhuizen wil nog maar niet lukken. Xs4all doet daar heel lang over. En als ik bel sta ik zo weer een kwartier in de wacht om dan 10 keer doorverbonden te worden (plus alles 10 keer opnieuw uitleggen) naar degene die daar wel over gaat. De site rammelt nog wel en er moet nog van alles maar om niet gillend gek te worden doe ik het in stapjes.

Ik doe het lekker toch!

Hoera! Het boek is er. Na maanden van bedenken, schrijven, tekenen en fantaseren over hoe het eruit zal gaan zien, is het zo ver. Het is af, klaar om de wereld in te gaan. Een boek waar ik echt superblij mee ben. Boven het ledikantje van Charley hangt een poster met een tijger erop. Nog voor ze ook maar een woord kon praten, kon ze al grommen naar de tijger op de poster. En nog steeds als we een leeuw of tijger zien gaat ze hard en gevaarlijk grommen. Omstanders schrikken zich soms rot. En als we langs een paard in de wei fietsen gaat ze heel hard lachen zo van hihihiihihihi. Nu maar hopen dat ze ook snel 'Ik doe het lekker toch!' gaat zeggen...

Selected for The Blown cover!

Mijn schets geselecteerd as Runner-up #12 voor de wekelijkse Blown Cover contest, curated door The New Yorker's art director Francoise Mouly and TOON Books editor Nadja Spiegelman. Deze week was het thema Back to school. Hieronder het commentaar van Francoise Mouly.

 Back to School: Runner-up #12
By Milja Praagman
On Nadja’s first day of school, she hid between my legs like this long enough to survey the scene - then she was off, and it was impossible to get her attention as I left. This image is economical, yet it says a lot - even about the mom that you can’t see.

Karen Blixen

Een paar jaar geleden reden we in Denemarken richting het museum Louisiana toen ik in mijn ooghoek het huis van Karen Blixen zag, de schrijfster van Out of Africa.
Ik wilde er heel graag naar toe. Dit weekend reden we terug van Zweden naar Nederland en hebben we haar museum en landgoed bezocht. Het ligt schitterend aan de kust vlakbij het prachtige museum Louisiana. Eerder las ik al eens een artikel over die bloemen van Karen Blixen, ze maakte elke dag nieuwe boeketten voor in haar huis. En die waren echt beeldschoon. Vaak heel simpel en soms ook met wilde bloemen of onkruid. Zag zelfs een hele mooie met oude paardebloemen vol met zaad. In haar huis lag een boek over die boeketten en dat was eigenlijk ook deels het doel van mijn bezoek om zo'n boek te kopen. Voor de tekeninspiratie. En nu ben ik het gewoon vergeten te kopen in de winkel daar. Moet er dus nog een keer naar toe.

Opa en Oma's rode bank

Ik weet nog precies de weg naar Doorwerth wanneer we er bijna waren zag je de flat nog net een stukje boven de bomen uitkomen. Waar we parkeerden, aanbelden en met de lift, de lift! naar boven gingen. De deur stond al op een kier en binnen was er altijd zwarte bessenlimonade. Het interieur  zou ik nog helemaal kunnen uittekenen zo staat het in mijn geheugen gegrift en het veranderde in de tijd ook niks. Schuin in de kamer stond een roodfluwelen bank waar mijn vader ging zitten, even later ging liggen en niet heel veel later steevast in slaap viel. Nu zijn mijn opa en oma er al een hele tijd niet meer, maar die herinneringen zijn zo scherp dat ik nooit het gevoel heb dat ze er niet meer zijn. Het adres van mijn Opa staat nog steeds op een kaartje in mijn rolodex. Daar zitten meer kaartjes in van mensen die er niet meer zijn of die ik niet meer zie. Maar in mijn hoofd zie ik nog haarscherp hoe ik er op visite ging en er aan terugdenkend nog weer even plaats nam op de rode bank, waar ik nu wel even een dutje zou willen doen.

Brabants Dagblad

Lang leve het papieren boek!

Zag Zembla http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1261572 over de schadelijke straling van mobiele telefoons en andere apparaten in huis en bedacht dat het papieren boek dus zeker weten nooit zal gaan verliezen van de Ipad. Een papieren boek heeft geen schadelijke straling. Lang leve het papieren boek! Er kan NU op boeken een zwart omlijnt kader geplaatst met de tekst; BEVAT GEEN SCHADELIJKE STRALING!

Artikel Brabants dagblad

Artikel in Brabants Centrum

Muis en varken

Het waren een paar slopende dagen of eigenlijk weken. Er was een soort van Idols gaande op papier. En ik kon niet meer stoppen. Avond na avond tekende ik door. Het begon met Olifant en muis, maar ze leefden niet. En olifant had een onhandige slurf. Exit Olifant. Beer en beer dan. Maar ik en beren het is geen gelukkige combinatie. Maar intussen wist ik wel steeds beter wie de hoofdpersonen zijn, hoe ze doen en denken.  Die kleine oren van beer waren eigenlijk de kleine oren van muis en die berensnuit werd almaar spitser. Varken kwam al af en toe te voorschijn maar verdween ook weer even snel om plaats te maken voor een rare vogel,ijsbeer en een vreemd konijn. En gister werd beer ineens een varken die half op zijn kop staand keek naar de ander die maar niet wilde leven omdat zij in het verkeerde lichaam zat. Dus hup vanmorgen veranderde zij in een muis. En toen zat er ineens een twinkeling in hun ogen, ze leven! Hoera voor muis en varken!

Inspiratie top 10

Op mijn antwoord hoe oud mijn kinderen zijn zei de journalist; dat is zeker wel handig zo'n klein kindje voor de inspiratie? Hmm. Mensen denken heel vaak dat je als prentenboekenmaker je inspiratie bij je doelgroep vandaan haalt. Nou dat is niet waar, misschien een heel klein beetje. Maar inspiratie voor hoe het ook werkt krijg ik van de gekste dingen. Hier mijn persoonlijke top tien.

1. Op vakantie zijn en niet kunnen werken maakt dat ik onmiddellijk een goed idee krijg.
2. Met de trein reizen. (Dat wil zeggen als er niet een heel bataljon dames naast je zit die naar de huishoudbeurs gaan. Of mensen die heel nodig hard moeten praten over hun werk en hoe onmisbaar ze daar wel niet zijn.)
3. Koorts is zeer inspirerend.
4. Proberen te winnen van het onkruid zeer inspirerend.
5. Surfen op kledingsites ook zeer inspirerend (portemonnee zegt nee, niet doen).
6. Tekeningen van mijn kinderen.
7. Museumbezoek.
8. Prentenboeken van Kitty Crowther, Carl Cneut, Maurice Sendak, Andre Sollie en nog vele anderen.
9. In het bos gaan wandelen (heel raar als kind haatte ik dit en mijn kinderen nu ook dus is best lastig uitvoerbaar).
10. Verveling, maar zie daar maar eens tijd voor te vinden.

Ik doe het lekker toch!

Eens in de tijd spreek ik af met mijn redacteur van uitgeverij Leopold. Een van die keren was in Tilburg op een terrasje. We praten over boekenplannen. Het was mooi weer, maar wel koud. En Ria zei bij jou denk ik altijd; Ik doe het lekker toch! Hoe zou dat nou komen?
Die titel die paste als een jas. En niet veel later stond 'Ik doe het lekker toch!' op papier. Vorige week bekeek ik de kleurenproeven. Ik ben zo ontzettend blij met dit boek. Moet nog wel even geduld hebben augustus ligt het in de winkel.

Prentenboek van het jaar 2013!

Nog 100 nachtjes slapen gekozen tot Prentenboek van het Jaar 2013

Nog 100 nachtjes slapen van auteur en illustrator Milja Praagman is gekozen tot het Prentenboek van het Jaar 2013. Nederlandse jeugd-bibliothecarissen kozen dit boek uit het aanbod van prentenboeken die in 2011 verschenen. In totaal selecteerden zij tien titels voor peuters en kleuters. Deze boeken staan centraal tijdens De Nationale Voorleesdagen 2013, die worden gehouden van woensdag 23 januari t/m zaterdag 2 februari. Doel van deze jaarlijkse campagne is het stimuleren van voorlezen aan kinderen die zelf nog niet kunnen lezen. Uit onderzoek van Stichting Marktonderzoek Boekenvak blijkt dat 69% van de Nederlanders bekend is met deze campagne.

Download de samenvatting van Stichting Marktonderzoek Boekenvak (pdf)

Milja Praagman (Amsterdam, 1971) studeerde grafisch ontwerpen aan de Academie voor Beeldende Kunsten St.-Joost in Breda. Jarenlang werkte ze als zelfstandig ontwerper/illustrator voor o.a. Okki, Bobo en Sesamstraat. In 2004 verscheen haar eerste prentenboek, Meneer Po, bij uitgeverij Lannoo.
In Nog 100 nachtjes slapen kan Dorus niet wachten tot ze jarig is, dus maakt ze zelf een feestje. Haar moeder heeft gezegd dat ze lekker mag gaan knippen, dus knipt ze mooie lapjes: uit het tafelkleed, uit de jurk aan de waslijn, door de hele stad… Speciaal voor De Nationale Voorleesdagen komt Nog 100 nachtjes slapen uit in een mini-editie (met DVD) voor € 5.

De Prentenboek TopTien voor De Nationale Voorleesdagen 2013
David Melling	Ik wil een knuffel	Van Goor
Adam Stower	Gek hondje	C. de Vries-Brouwers
Guido van Genechten	Superbeesje is al onderweg	Clavis
Anna Kemp & Sara Ogilvie	Neushoorns eten geen pannenkoeken	Lemniscaat
Gitte Spee	Er was eens een vosje…	The House of Books
Tjibbe Veldkamp & Kees de Boer	Agent en Boef en de Boefagent	Lannoo
Joke van Leeuwen	Waarom lig jij in mijn bedje	Querido
Petr Horácek	Pieter de papegaaiduiker	De Vier Windstreken
Mies van Hout	Vrolijk	Lemniscaat

Het belangrijkste criterium bij het kiezen van het Prentenboek van het Jaar is dat het boek, naast een goed verhaal en aantrekkelijke illustraties, voldoende aanknopingspunten biedt voor interactie met peuters en voor verwerking in hun spel. De Nationale Voorleesdagen 2013 starten met Het Nationale Voorleesontbijt op woensdagochtend 23 januari. De campagne vindt in 2013 voor de tiende achtereenvolgende keer plaats.

Proef

Gister kreeg ik de eerste digitale proef van 'Ik doe het lekker toch!' Erg spannend zoiets. Meestal zie ik van alles wat ik al weer zou willen verbeteren. Maar nu ben ik voor een keer best tevreden.
Dit is een van de spreads uit het boek. 'Ik doe het lekker toch!' verschijnt in augustus.

Recensie Trouw

Afgelopen zaterdag stond er een mooie recensie in Trouw geschreven door Bas Maliepaard over 'Als de bomen straks gaan rijden'. Hier een stukje;

De Nederlandse Milja Praagman voorzag de meeste gedichten van vindingrijke, licht absurdistische kleurenillustraties.

Zo tekent ze bij het gedicht ‘Opa’ een oude man met een schoffel in zijn hand, die letterlijk vergroeid is met zijn stoel. Na het overlijden van oma, vertelt het gedicht, doet de arme man niets dan zitten, terwijl hij daarvoor altijd in de tuin werkte. ‘Papa zegt: ‘Hij moet/ eerst nog erg veel spitten/ en wieden in zijn hoofd.’

Bij een ander gedicht over de dood, staat een gieter met een gezichtje tranen met tuiten te huilen. Ook al zo’n veelzeggend beeld op kinderniveau: de gieter die de planten op het graf water geeft, huilt natuurlijk ook! Maar het ding maakt tegelijk het leven mogelijk.

Op de site van Bas Maliepaard staat de hele recensie;

http://www.basmaliepaard.nl/publicaties/trouw-recensie/als-de-bomen-straks-gaan-rijden

Israël

Ik kreeg vandaag onverwacht een heel fijn pakketje bezorgd. Vijf exemplaren van de Hebreeuwse vertaling van 'Zeg, wie zit er in de heg'? Heel raar, even dacht ik dat ze het boek per ongeluk in spiegelbeeld hadden gedrukt. Met het omslag aan de achterkant.
Toevallig lezen wij 'Zeg, wie zit er in de heg?' de laatste tijd ook weer veel voor aan mijn jongste. Ook op zijn Hebreeuws van achter naar voor en soms zelfs van twee kanten met zus haar gezicht achter de uitgestansde ogen (zie link voor filmpje). Jongste is nu ruim een jaar en giert het dan uit van het lachen.

http://miljapraagman.blogspot.com/2012/02/voorleessucces.html

Einde

Het einde is in zicht van mijn prentenboek 'Ik doe het lekker toch'. Ik stel het nog even uit want er moeten  nog wel wat kleine details getekend worden. En klaar zijn met een boek is nooit leuk vind ik. Als het echt klaar is stuur ik het op of breng ik het langs op de uitgeverij. En dan ga ik met een leeg gevoel naar huis. Een raar feestelijk gevoel alsof je jarig bent maar niemand die het weet en er is geen feest. Meestal ruim ik dan pas (na weken, maanden doorwerken) mijn bureau op dat bezaaid ligt met schetsen, rekeningen en schoolrapporten en allerlei andere belangrijke papieren. Een enorme puinhoop is het altijd tegen het einde van zo'n boek. En dan... tja, dan weer beginnen aan een nieuw boek of aan een nieuwe opdracht zoals nu. Sesamstraat.
Of misschien toch nog even de tuin in. Even wat onkruid weghalen voor mijn merel zodat hij weer een nieuw stukje grond heeft om zijn snavel in te steken.  

Friemelschetsje

Vol ongeduld wachtte ik op de zomeraanbieding van Uitgeverij Leopold, waar mijn nieuwste prentenboek in staat 'Ik doe het lekker toch!' Gister viel die dan eindelijk in de bus, Hoera! Het omslag is af en 8-9 spreads voor het binnenwerk bijna klaar, maar nog niet helemaal. Dit is een klein friemelschetsje van een van de spreads. Waarin kleine leeuw de rivier oversteekt. Er is helaas geen zebrapad maar wel een krokodillenpad ;-) 

Piet Smeerpoets ofwel Der Struwelpeter

Ik kan me niet echt herinneren dat wij vroeger thuis prentenboeken hadden, wat niet zo veel wil zeggen want ik kan me sowieso weinig herinneren van toen ik 4 jaar oud was. Maar er was een boek wat we wel hadden. Of wat ik me nog wel kan herinneren. Bij de kringloopwinkel zag ik het boek staan; Piet Smeerpoets van Heinrich Hoffman. Meteen gekocht en het is gruwelijk. Vrolijke verhalen met leuke plaatjes staat er als ondertitel.

Gister ontving ik het prachtige Children's Picturebooks The art of visual storytelling van Martin Salisbury en Morag Styles. En wie staat daar op een van de eerste pagina's Piet Smeerpoets!

Blijkbaar was het een van de eerste prentenboeken die verscheen begin 1900, en nee zo oud ben ik niet wij hadden thuis vast een nieuwe niet herziene druk.

Met dank aan Henny Lammers voor onderstaande link waar je digitaal in het originele boek kunt bladeren.

http://www.kb.nl/bladerboek/aardigprentenboek/index.html

Voorleessucces

Het kartonboek 'Zeg wie zit er in de heg' van twee kanten voorgelezen.

De tien grootste gelukzaligheden van kinderboekenschrijvers en illustratoren

Op het weblog van Marcel van Driel staat een top tien van ergernissen van kinderboekenschrijvers die lees je hier; http://stoerboek.nl/. Erg leuk en heel herkenbaar! Maar wij zijn soms ook de best zeurende beroepsgroep van Nederland dus daarom hier ook eens een top tien van de gelukzaligheden van het kinderboeken schrijven en illustreren.

1. Je kunt thuis werken.
2. Je hoeft nooit op tijd op je werk te zijn.
3. Om die zelfde reden als 2 hoeft je haar dus nooit geföhnd, je lippen niet gestift, je overhemden niet gestreken te zijn enzovoort.
4. Om die reden hierboven heb je veel meer tijd over om te werken!
5. Je kunt uit het raam staren en toch aan het werk zijn.
6. Je kunt naar de dierentuin gaan en toch aan het werk zijn.
7. Je kunt een boek lezen en aan het werk zijn.
8. Je kunt iemand waar je de pest aan hebt een rol geven in je boek en als illustrator kun je de gehate persoon zelfs tekenen als een neushoorn die de waterpokken heeft, geen haan die er naar kraait.
9. Je kunt oneindig veel boeken kopen en afschrijven als vakliteratuur.
10. Je hebt collega's met het beste gevoel voor humor van de hele wereld.

Drang of discipline?

Iets wat me al tijden bezig houdt is de vraag wanneer een mens nou op zijn productiefst is. Zijn mensen met kinderen productiever of ben je zonder kinderen veel productiever? Met subsidie of zonder subsidie? In de stad of op het platteland? In de kou of in de warmte van de zomer? Ik zal het nooit weten want het valt immers niet te meten.
Spinvis vertelde in een heel mooi Volkskrant interview het volgende (ik kan het interview niet terug vinden dus even in mijn woorden..) dat sinds hij kinderen had de tijd die hij had door een trechter moest. Hij had minder tijd maar gebruikte die tijd veel beter dan voorheen. Dat was heel herkenbaar. Soms denk ik wel eens dat kinderen krijgen zelfs nog productiever maakt. En in een saai dorp wonen ook. Het heeft toch allemaal met drang of discipline te maken, de drang om iets te moeten maken. Soms heb ik die drang met 39 graden koorts en soms helemaal niet. Het komt en gaat wanneer het wil met of zonder kinderen, in een saai dorp of in de stad met weinig of veel deadlines...

Gedichtendag

In opdracht van Leesplein schreef Frank Adam een gedichtendag-gedicht. Het verschijnt met een prent van mij op http://www.leesplein.nl/KB_plein.php?id=8223

Als de bomen straks gaan rijden was op tv bij Ketnet! Klik op deze link om het filmpje te zien en om te zien hoe je het boek kunt winnen...

http://www.ketnet.be/content/win-een-boek