Boekstart

Als je je baby lid maakt van de bibliotheek krijg je nu dit koffertje mee. Met een sfoffen boekje 'Babba baby' van mij en Betty Sluyzer. En een kartonboekje 'Piep is wakker' van Fleur van der Weel.

Even een liedje.

Af klaar en starten maar

Het ene deed ik vorige week op de post. Heel antiek zo'n pak werk met de postkoets naar België. Daar was het goed aangekomen hoorde ik net en mooi bevonden. En net nu schreef ik het nieuwe verhaal waar de titel al voor de zomervakantie zichzelf een weg mijn hoofd in had gewurmd. Het omslag kon ik zo uittekenen maar het verhaal was er nog niet. Ik schreef al vele versies maar dat werden toch steeds weer proppen papier voor de prullenbak. Eentje nam ik zelfs mee naar New York naar mijn man. Die las het daar en ik zag wat ik eigenlijk al wist, dit is ook weer niets.
Tot deze morgen. Want als het er is weet ik ook meteen dat dit het is. Niet verder zoeken niet verder schrijven, ik moet weer aan de teken!

Babba Baby

Nu in de winkel Babba baby, een kartonboek dat ik samen maakte met Betty Sluyzer.
Eerder maakten wij al een stoffen boekje voor het boekstart koffertje met deze Babba Baby in de hoofdrol. Het in de vingers krijgen van de baby voor het stoffen boekje ging en moest snel maar het omzetten naar een kartonnen boek in een passende tekenstijl was héél moeilijk. Ik had het bijna opgegeven. En toen ineens klopte alles. Tadaa Babba Baby!

KBWPPS

Ik bedacht dat er nog een ding ontbrak aan mijn KBWPPS (Kinderboekenweekpowerpointshow).
De allereerste schets van Mama, wat is dat?
Ik vond hem zo net weer terug!

Fijne kinderboekenweek allemaal!

Geen feest maar wel ballonnen in; Mama, wat is dat?

Kinderboekenweek

Voor mijn schoobezoeken van komende kinderboekenweek is nu alles klaar.
Mijn site is weer ververst met wat 'nieuw' tekenwerk uit 'De wereld in mijn handen'.
Zie maar op www.miljapraagman.nl en kies dan voor illustrations.
Alleen nog even wat handversjes oefenen om te kijken of mijn hersenen nog willen meedoen en dan let's go!

Feest en het nieuwe boek

Het nieuwe boek, ik zit er halverwege in. Hier een kleine schets.
En nu moet ik stoppen want het is bijna zo ver;
De kinderboekenweek begint volgende week!

VOORLEESWEEK 22 - 30 november 2014

Van 0 tot 99: iedereen leest voor aan iedereen

'De wereld in mijn handen' is één van de boekentips voor de voorleesweek in Vlaanderen!

Prentenboekentip; The dark

Een leestip die nog moet uitkomen maar waar ik zo enthousiast over ben dat ik hem nu toch al deel; 'The Dark' van Lemony Snicket. Het komt in oktober uit bij Gottmer in een vertaling van Edward van de Vendel. Ik kocht het deze zomer in New York, en las het al meerdere keren voor in een soort van snelle improvisatie vertaling (ik ben nu dus extra benieuwd naar de vertaling). Mijn kleinste is al fan. Het is een boek wat je elk kind zou wensen, tenminste er van uitgaande dat alle kinderen bang zijn van het donker. Zelf was ik als kind héél bang van het donker en ben dat eigenlijk nog steeds. Maar dit boek helpt wel. Het heeft alles in zich om een klassieker te worden, je zou bijna denken waarom bestond het niet al? Een jaloersmakende goede vondst dus en prachtige illustraties. 

Jon Klassen won laatst een zilveren palet voor het geweldige 'Deze hoed is niet van mij'.

Zie deze link voor de trailer van het boek;

https://www.youtube.com/watch?v=bgiRc3CytPM

Back on track

Hierboven nog mijn vakantieschetsen voor mijn nieuwe prentenboek.
Inmiddels ben ik al weer veel verder en helemaal op de rails.
Ik mailde vorige week een omslag richting uitgeverij.
En kreeg daarop een mail terug met 'heel mooi, heel heel mooi'.
Dat is fijn werken.

Brighton beach NYC

Zelden zag ik zoveel verschillende mensen samen, dikke, dunne, oude, jonge, grote en kleine mensen en dan van alle nationaliteiten. De hele wereld bij elkaar op een strand, een smeltkroes strand. 

Ofwel het fijnste strand van de wereld.

Stoner NYC

Als mensen boeken waren dan was onze buurman in Brooklyn 'Stoner' het indrukwekkende boek van John Williams. De 83-jarige buurman ontmoette ik een dag na aankomst. En zijn levensverhaal was identiek aan dat van 'Stoner'. Hij zat op de trap van zijn Brownstone broos voor zich uit te kijken. We raakten aan de praat, en hij vertelde dat niemand dat meer deed gewoon even praten, ze hadden allemaal geen tijd want iedereen moest werken. Ik had 5 weken de tijd grapte ik. Waarop Walter zei 'Five weeks New York that's hard work too, Milja'. Hij wuifde voorbijgangers weg met de woorden 'they all have to live their lives'. Toen ik na drie kwartier ook maar aanstalten maakte om naar binnen te gaan zei Stoner; 'Go live your live'. Ik zag hem de volgende dag weer. We hadden het in die gesprekken veel over boeken, maar Stoner kende hij niet.

Airbnb NYC

Het huis wat we huurden hebben we gevonden via airbnb. In de metro zie je overal reclameborden dat de New Yorkers zo blij zijn met airbnb. Nou wij waren ook heel blij met airbnb. Het was anders onmogelijk om zo lang hier te blijven. Na het lezen van Honderd uur nacht van Anna Woltz (lees dat boek!) was ik alleen wel bang dat ons appartement niet zou bestaan wegens te mooi om waar te zijn. We huurden namelijk een brownstone benedenhuis in Park Slope, een hele mooie buurt. Ook een buurt waar veel gezinnen woonden. Al bleek wel dat alle kinderen op summercamp waren en werkten de ouders overal stug door. Dus als ik met kleinste in de speeltuin zat, zat ik daar tussen de nanny's. En in het park zagen we de groepen summercampkinderen. De vrouw waar we het van huurden zat in de zomer in Vermont en had het prachtig ingericht met overal kunst aan de muur. Alleen was de eigenaresse maar net een kop groter dan mijn peuter dus dat de bedden wat aan de kleine kant waren en onze voeten in de Brooklyn-air sliepen, ach dat was een kleinigheidje voor de rest 5 sterren!

Oma NYC

Een van de eerste dagen dat ik met de kinderen door Manhattan liep zag mijn kleinste een oudere vrouw in een portiek liggen. We zagen die dag heel veel. Veel indrukken dus. s'Avonds met het voorlezen, vroeg ze me weer naar die oma. Hoe kan dat, dat die oma daar slaapt mama? Was ze ziek? Waar is haar huis? Heel veel vragen. Ze bleef er maar bezorgd over. Al die gebouwen en al die stromen mensen maar een oma die slaapt op straat, hoe kon dat nou? 

'Mijn oma heeft wel een huis' zei ze. 'De oma op straat had geen bloed, dus had ze geen au' zei ze. Maar ze keek er nog steeds wel bezorgd bij.
En toen wilde ze nog wel een verhaaltje voordat ze ging slapen.
In mijn geheugen staat een jongen gegrift die we die zelfde dag zagen hij stond met zijn rug naar de voordeur in een straat in Greenwich Village. Een mooie jongen met lang krullend haar maar hij stond er minutenlang voor de deur met zijn rug naar de voordeur net een wassen beeld. Hij deed me denken aan bovenstaande foto van Jeff Wall die ik pas in het Stedelijk Museum in Amsterdam zag. Het was precies zo'n jongen. Het zijn toch altijd weer de mensen die het meeste indruk maken daar kan geen wolkenkrabber tegenop.

New York is lief NYC

Ik weet niet waar het aan lag maar in New York voel je veel persoonlijke ruimte. Je weet wel de ruimte om je heen als je loopt op straat bijv, gaan mensen al ruim voor dat je er aan komt voor je opzij. Dat heeft niets te maken met hoe je er uit ziet maar met ruimte geven. Ze houden deuren voor je open al voor je er aan denkt om ze open te doen. En ze zeggen heel snel sorry, zo fijn! Bijv. een man in de straat deed de deksel op zijn vuilnisbak beetje hard dicht terwijl ik langs loop 'sorry' zei hij daarvoor. En zo verder. Ik vind dat lief. Eenmaal thuis merk ik dat ik vrij snel weer geïrriteerd raak hier, als je in de trein in wil stappen met drie kinderen en dubbel zoveel tassen en koffers is er niemand die helpt, nee ze dringen zelfs nog voor. Niet alleen wordt je daar geïrriteerd van het voelt ook gewoon niet leuk, niet lief. In New York waren de mensen ontzettend lief voor elkaar. Wanneer ik met mijn peuter de metro in kwam stond er altijd meteen iemand op, soms wel twee tegelijk. Dat doet iets met mensen, en dat voel je. Je wordt er zelf ook liever van. Als ik iets mocht importeren uit New York zouden het die fijne omgangsvormen zijn.

Zie ook Leopold van de Ven (mijn man) zijn blog;
http://lvdven.blogspot.nl/

Zomer in Brooklyn NYC

Deze zomer was ik vijf weken in New York. Vreemde plaats misschien om met drie kinderen op vakantie te gaan, maar het was niet zo maar een vakantie. Mijn man ging 1 juli al om daar een half jaar te gaan werken als artist in rescidence. Dus bedachten we dat wij in ieder geval de zomer zouden meegaan om hem niet zo heel lang te hoeven missen. Het fijnste van alles was dat het er altijd mooi weer was. Een zielig zacht buitje niet meegerekend maar zelfs dat was fijn voor de verkoeling. En dat we ons nooit hoefden te vervelen. We maakten een hele lange lijst van alles wat we wilden doen in die vijf weken en bijna alles streepten we af. Maar toen het einde in zicht kwam bedachten nog weer dingen die we nog wel hadden willen zien. En nog heel veel waar we nog wel eens naar toe wilden.

Op mijn blog komende tijd wat stukjes over onze belevenissen in New York.

En zie ook Leopold van de Ven (mijn man) zijn blog;
http://lvdven.blogspot.nl/

Tadaa!

THE DARK / Het donker prentenboektip

Een leestip die nog moet uitkomen maar ik ben hier zo enthousiast over; 'The Dark' van Lemony Snicket. Het komt dit najaar uit bij Gottmer in een vertaling van Edward van de Vendel. Ik kocht het in New York, en las het al meerdere keren voor in een soort van snelle improvisatie vertaling (ik ben nu dus extra benieuwd naar de vertaling). Mijn kleinste is al fan. Het is een boek wat je elk kind zou wensen, tenminste er van uitgaande dat alle kinderen bang zijn van het donker. Zelf was ik als kind héél bang van het donker en ben dat eigenlijk nog steeds. Maar dit boek helpt wel wat. Het heeft alles in zich om een klassieker te worden, een goede vondst, prachtige illustraties en echt een verhaal waarvan je bij lezen denkt dat het eigenlijk al bestaat.

Jon klassen won laatst een zilveren palet voor het geweldige 'Deze hoed is niet van mij'.

Zie deze link voor de trailer van het boek;

https://www.youtube.com/watch?v=bgiRc3CytPM

Mama, wat is dat? is uit!

Mama Krokodil gaat boodschappen doen. En Tip mag mee.
Onderweg vraagt hij telkens; 'Mama, wat is dat?'
Maar mama kijkt alleen maar bezorgd op haar boodschappenlijstje, bang dat ze iets vergeet. Pas als ze in de bloemenwinkel zijn, kijkt mama echt goed om zich heen. En... krijgt de schrik van haar leven!
'WAAH...WAHAA....WAT is dat? vraagt mama aan Tip?

Stukje stoep

We kunnen rechts en we kunnen links, beiden kanten hebben een metro waarmee we verder komen. Als we links gaan komen we langs deze tegel. Of is het eerder een betonscherf? Mijn man legde die voor de grap terug een van de eerste keren. En nu wordt het een ding, vandaag lag hij er weer uit. Dus legden wij hem terug toen we naar de metro liepen. En gokten we op dat hij er nog zou liggen. Want hoeveel mensen liepen daar nou eigenlijk? Maar toen we terugliepen was de tegel er toch weer uit gefloept. En legden wij hem weer terug, nu al benieuwd of hij er morgenvroeg nog ligt als een puzzelstukje mooi op zijn plaats of weerbarstig weg van de stoep.

New York Times

Bij het appartement waar we logeren in Brooklyn kregen we nog steeds de New York Times bezorgd. De bewoonster had de krant al stop gezet maar elke dag kwam hij toch nog. Een krant met een erg mooi formaat en zonder schreeuwerige koppen. Zaterdag kregen we geen krant. Net nu we gewend waren geraakt aan de New York Times. Op de hoek van de straat kocht ik hem alsnog. Terug lopend naar ons tijdelijke thuis zag ik de afschuwelijke foto voorop, die nu dagen later nog op mijn netvlies staat. Ik dacht dat ik heimwee had maar het is rouw.

Mama wat is dat? in Denemarken

Goed nieuws; Mama wat is dat? zal tegelijkertijd ook in Denemarken verschijnen.
Half augustus dus in Nederland en Denemarken!

De prentenboeklozen

Ruimt en ruimt stapels vellen papier op. En zo af en toe kom ik dan wat van die prentenboeklozen tegen. Zoals deze vogel. Echt al een karakter maar toch was er voor haar geen plaats in een boek. Ik heb heel veel prentenboeklozen zie ik nu. En ik bedacht net dat ze allemaal in een mapje mogen, allemaal samen in een prentenboeklozen-opvangmapje.
Waar in de toekomst dan een idee aanklopt om ze allemaal op te nemen.
Een prentenboek waar ze mogen wonen.

Klaar!

Wat is dat?
Alle tekeningen klaar, ein-de-lijk af!
De tekeningen zijn nu zwaar gepantserd ingepakt (lees hier waarom) en worden morgenvroeg door iemand heel speciaals opgehaald. Wat is dat? zal in augustus verschijnen.
Alvast een kleine sneak preview hieronder.

Plaatjes kijken

Zag dit plaatje en moest denken aan mijn eerste hond Bommel. Ik mocht toen ik 16 werd een brommer maar ik wilde een hond geen brommer. Die hond kreeg ik en noemde ik Bommel. Zo'n hond die je met een blik begrijpt maar ook een hond die zonder blikken of blozen stiekum 12 chocoladeletters weg kon werken met verpakking en al. Of een kilo kaas, dat werk.
Maar deze foto deed me denken aan een reis terug uit Frankrijk. Mijn ouders waren daar met een auto teveel of wij hadden er een te weinig de reden weet ik niet meer. Maar de vraag was of wij de auto een hele sjieke auto met Bommel (een heer van stand) naar huis wilden rijden. Wij (mijn vriend en ik) hadden zelf inmiddels ook een eigen hond Jazz. Een franse hond, ook zo'n hond die je met een blik begreep. We moesten terug met de sjieke auto en twee honden. Ze mochten samen op de achterbank de raampjes op een kier en daar staken de hele reis hun hoofden uit met wapperende oren reden we naar huis. En mensen maar wijzen en lachen want het zag er geweldig uit.

China

Zo gaat 'Nog 100 nachtjes slapen' er uit zien in het Chinees.

Bewijsstuk A

Eergister ging ik mijn pakket met illustraties ophalen in 's-Hertogenbosch bij W. die had het meegenomen van de uitgeverij door CODE GEEL naar huis. Eigenlijk spraken we af op het station zodat ik mijn illustraties veilig mee naar huis zou kunnen nemen. Maar de treinen deden het niet want het was dus code geel of was het oranje? Nou goed, de reden waarom we zo mysterieus afspraken op het station voor een pakket illustraties (van mijn nieuwste boek in de maak) was dat er 4 verdachte gaten in mijn pakket zaten bij aankomst op de uitgeverij... Die wilde ik nog wel even bestuderen (ik wilde ook nog iets veranderen aan mijn illustraties maar dit terzijde).
En wat bleek, die gaten in mijn pakket zijn bij nadere bestudering 4 bijtgaten. Laat de kleine Tyrannosaurus rex uit 'Wat is dat?' pas net tanden hebben gekregen... hij heeft er al 4! Evenzoveel  als er gaten in mijn pakket zitten. En als jullie het niet willen geloven hierboven een foto van bewijsstuk A; het pakket. Helaas zitten er ook gaten in mijn illustraties.

Interview op prentenboek.nl

Lees nu het interview met mij op prentenboek.nl

http://www.prentenboek.nl/interview-milja-praagman/

Wat is dat?

Er is een leeftijd waarop kinderen de hele dag door 'Wat is dat?' zeggen bij alles wat ze zien. Het zoontje van vriendin Y. had dat geloof ik 2 jaar geleden. Bij alles 'Wat is dat?' Ik weet nog dat ik toen al dacht goh dat is leuk voor een prentenboek, en ik parkeerde het idee ergens in een achterkamertje in mijn hoofd. Vorig jaar ergens had mijn peuter haar 'Wat is dat?' periode. Ik zat met haar op de fiets toen ze het weer vroeg en wees naar een dakgoot. Dus zei ik dakgoot? Nee dat bedoelde ze niet. Dakpannen? Neehee dat bedoelde ze ook niet. Dak? Neehee nu raakte ze geïrriteerd dat ik zo dom was dat ik haar niet meteen begreep. Die met die met water! Regenpijp? Ja dat was het juiste antwoord. Pfoeh. Zo dus. Met dat in het achterkamertje erbij had ik een idee voor een nieuw prentenboek.

Voel u als (voor)lezer niet aangesproken dat de moeders altijd de sukkels zijn in mijn prentenboeken, dat deel is helemaal autobiografisch.

Wat is dat? verschijnt in augustus.

Kinderboekwinkeldag 23 april

Wat ooit begon als een ideetje op facebook is nu echt;

Kinderboekenschrijvers geven een cadeau-bezoek 

23 april 2014, eerste editie Kinderboekwinkeldag!

Na de zware jaren van de crisis, waarin het boekenvak veel voor de kiezen kreeg, hebben kinderboekenschrijvers nu de handen ineen geslagen voor een positief gebaar. Op 23 april brengen maar liefst zestig auteurs een cadeau-bezoek aan maar liefst dertig kinderboekwinkels. Onder meer Jacques Vriens, Tjibbe Veldkamp, Marjolein Hof en Arend van Dam zijn van de partij.

Met het doel hun dankbaarheid te tonen, is de Kinderboekwinkeldag in het leven geroepen. Ver van de Kinderboekenweek, die in oktober valt, is het cadeau geplaatst.

Ook Kinderboekwinkel Nooitgenoeg (Stoofstraat 22, 's-Hertogenbosch) doet hier graag aan mee en is blij met het aanstaande bezoek! Op bezoek komen: kinderboekenschrijver: Annemarie Bon en kinderboekenschrijvers/illustratoren: Milja Praagman en Catharine Valckx!!! 

Zij zullen gezellig voorlezen en vertellen over eigen werk. Alle kinderen zijn hierbij meer dan welkom vanaf 4 uur.

        

De Kinderboekwinkeldag wordt georganiseerd door de drie kinder- en jeugdboekenschrijvers Milja Praagman, Marcel van Driel en Nanda Roep. Zij hebben maar liefs zestig collega's gemobiliseerd, die samen een bezoek brengen aan bijna dertig winkels over het hele land.

De Kinderboekenwinkeldag wordt gesteund door Stichting Lezen.

De hele lijst voor wie en waar in welke Kinderboekwinkel is die dag staat op; http://www.ikvindlezenleuk.nl/

Babba Baby

Gister kwam er met de post dit vooruitexemplaar van Babba baby dat ik samen maakte met Betty Sluyzer. Het zit straks in het boekstart koffertje wat je gratis krijgt als je je kind lid maakt van de bibliotheek. Het is heel mooi geworden met een flapje voor en een knisperpagina op het eind.
Mijn kleinste, dunste en zachtste boekje tot nu toe.

Bologna; Beatrice Alemagna

Als laatste nog een stukje over Beatrice Alemagna en dan hou ik op over Bologna. Van haar kocht ik twee boeken. Een beeldschoon klein prentenboek (ik hoop dat het nog in het Nederlands zal verschijnen) een erg mooi en lief verhaal over een baby die op reis gaat. Op reis naar bed. Dat is als er staat wat ik denk. Wat ik zo in haar werk waardeer is de enorme vrijheid in beeld en gebruikte techniek. Alles kan!
Bij de Eenhoorn verscheen in 2010 Een kind wat is dat? Ook al zo mooi.

Dit is haar website; http://www.beatricealemagna.com/

En zie ook; http://thetopsyturvybook.tumblr.com/

Bologna; Benjamin Chaud

De laatste dag dat ik in Bologna was gingen we naar de tentoonstelling van Benjamin Chaud bij Hamelin. Het werd een soort van meet en greet want hij was er zelf ook met zijn gezin. Heel erg leuk om zijn schetsen van dichtbij te zien. En Pomelo natuurlijk waar ik ook al lang fan van ben. 'Pomelo en zijn paardebloem' verscheen bij Lannoo in 2005 (in de zelfde tijd verscheen mijn eerst prentenboek Meneer Po daar ook) .
Er waren veel tekeningen te zien uit 'Applaus voor papa beer' een boek waar hij veel succes mee heeft in Frankrijk. Ook een illustrator waar veel werk (lees boeken) van te zien was op de beurs.

Bologna; Marc Boutavant

Een andere illustrator die opvallend aanwezig was op de beurs was Marc Boutavant. Aanwezig in de vorm van boeken, ik zag ze overal. In Nederland verscheen 'Mouk' van zijn hand in 2007 bij  Lannoo. Op de beurs zag ik een prachtig omslag wat hij maakte voor Toon Tellegen het was een Franse uitgave die ook in Nederland zal verschijnen hoorde ik. Mooi omslag!

Bologna; Jennifer Uman & Valerio Vidali

Dit boek kocht ik ook op de beurs in Bologna. Ik had er al eerder illustraties van gezien op internet waar ik van onder de indruk was. Toen ik het boek bekeek had ik niet echt door dat het door twee illustratoren gemaakt. Lijkt me wel een uitdaging samen met een andere illustrator aan een verhaal te werken. Het is een prachtig boek gemaakt door Jennifer Uman zie haar werk; http://www.jenuman.com/ en Valerio Vidali meer van zijn werk is te zien op; http://vivavidali.blogspot.nl/

Vergeet mij nietje in De Standaard

Vandaag staan mijn muis en varken uit Vergeet mij nietje ineens levensgroot in De Standaard! Wauw.

http://www.standaard.be/cnt/dmf20140403_01053738

Bologna; Min Jee Kim

Het werk wat ik wel het mooist vond op de illustrators exhibition was dat van Min Jee Kim (naast het prachtige werk van Catharina Valckx dan). Van de wanden om de illustrators exhibition heen was elke centimeter bedekt met posters, plaatjes en kaartjes. Ik viste er één heel mooi visitekaartje tussenuit, dat zo ontdekte ik thuis ook van Min Jee Kim was. Haar werk heeft wel wat weg van Ryoji Arai die in 2005 de Alma award won en waar ik sindsdien erg fan van ben. Ik ging in Bologna op zoek naar zijn boeken en vond ze. Maar helaas waren deze ook niet te koop.

Dit is Min Jee Kim's website;
http://cargocollective.com/merrymj

En hier zie je Ryoji Arai aan het werk;
https://www.youtube.com/watch?v=oi5sKAB8FLg
En hier een inkijkje in een van zijn boeken;
http://www.finelittleday.com/?p=14027

Bologna; Seungyoun Kim

Dit boek van Seungyoun Kim heb ik gekocht in Bologna, bij uitzondering want eigenlijk verkopen ze geen boeken ze verkopen rechten. Iets waar wij wel om konden lachen 'We don't sell books, we sell rights'. Maar in een stand van een Koreaanse uitgeverij lukte het toch. Prachtig deze illustraties. Zie ook dit filmpje van haar werk; http://vimeo.com/39580537#at=0

Bologna, Obama en The nose

Je moet wel Obama zien op Schiphol zei mijn zoon bij vertrek. En ja ik zag hem vliegen maandagochtend vanaf Schiphol, een rijtje helicopters met een dikke bromvlieg-helicopter erachter. Dat was vast Obama zei ik tegen hem bij terugkomst. Bij de gate zag ik een collega en later kwam een andere collega waarmee ik op reis ging. Waarmee ik nu wel echt vrienden ben aangezien we na vier dagen met elkaar optrekken nog steeds heel veel konden lachen. Haar imitatie van Mr. Bean die moet overgeven in het vliegtuig was groots. Oh ja en hoe was het in Bologna dan?
De beurs was ook groots en inspirerend en ik zag mijn uitgevers mijn boeken verkopen en hoe goed ze dat doen, dat was leuk. Ik zag prachtige prentenboeken vooral uit Azie.
En ik hoorde over een Antica Profumeria, ik ging er heen en de 'nose' was er ook. 'He is very famous nose' zei de jongen die mij de meest geweldige geuren met bijbehorende verhalen vertelde. Heksen, overstromingen het ene verhaal nog beter dan de ander. De nose taxeerde mij en raadde de jongen vervolgens van alles aan. Tot ik gaar was van alle geuren en een kopje koffiebonen onder 'mijn nose' kreeg om mijn neus te neutraliseren. Ik had mijn luchtje gevonden.
Leuke feestjes en etentjes, het was erg geslaagd. En nu heel hard aan het werk want het was vooral heel inspirerend!

Bologna

Koffer is gepakt. Nog een nachtje slapen en dan naar Bologna.
Slapend muisje gaat mee als mijn nieuwe visitekaartje.

Kunst om te kussen

Of om op te slapen!

Verkrijgbaar bij;
Studio half past ten
Plint

Dreckspatz

Ik kreeg vanmiddag onverwacht een pakketje.
Met Dreckspatz er in. Ofwel de Duitse Viezeltje.
Moest meteen denken aan een Duist vakantiepark waar wij ooit waren, we kregen nacontrole door een ouder echtpaar (van een Meneer en Mevrouw Stoffel). Of de vakantiewoning wel goed was opgeruimd? Alles echt alles werd gecontroleerd, de bedden, de kastjes, de keuken, het bestek en bij de pannen hadden ze beet. 'AAah da gibt es immer noch dreck in' of zoiets zei de vrouw héél streng.
Mijn man zijn schuld piepte ik nog maar daar stond ik al onder toezicht de pannen te schrobben.
En dat deed ik fout want dat moest niet met een schuursponsje zei ze maar met een pannenspons!
Anders bleibt die dreck er in (of zoiets)! We hebben er nog jaren lol om gehad want als er iets vies is zeg ik nog immer; Aaah da zit nog dreck in!

Til dig

Kreeg zo net de Deense proef van Voor jou; 'Til dig' mijn tweede Deense prentenboek. De ander heet Klara klip klip klinkt ook al zo mooi.
Googlevertaal zegt dat het 'Aan u' betekent wat me wel erg formeel overkomt? Maar wie is googlevertaal nou helemaal?
Woehoe!

Mooie recensie op Jaapleest.nl

Vergeet mij nietje is eenvoudig van opzet maar heel raak en vooral de teksten in dit boek zijn van niveau. Dat Praagman kan illustreren wisten we al. Over iedere prent in dit boekje lijkt goed nagedacht. Praagman kiest iedere keer voor een andere toonzetting die iedere prent een eigen sfeer meegeeft. Ondanks de verschillende vormen, het kleurgebruik en de diversiteit zit er eenheid in.  Praagman ontwikkelt zich sterk wat dat betreft, een van haar boeken werd al eens verkozen tot prentenboek van het jaar (Nog 100 nachtjes slapen). Vergeet mij nietje is gedurfder en spannender.

Lees de hele recensie op jaapleest.nl

I.p.v. sketch a day

Even geen tijd voor a sketch a day. Dit is een plaat uit 'De wereld in mijn handen'. Het beeldt een versje uit wat ik voordoe op de dvd bij het boek. Zwijntje krul en zwijntje knor die hadden toch zo'n honger...

Sketch a day 20#

Sketch a day 18#